Teatr Polski we Wrocławiu

Z Wikipedii

Teatr Polski we Wrocławiu – składa się z trzech scen: Scena Kameralna (przy ul. Świdnickiej 28), Scena na Świebodzkim (pl. Orląt Lwowskich 20c) oraz Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego - mieszcząca się w głównej siedzibie Teatru Polskiego, przy ul. Gabryjeli Zapolskiej 3

[edytuj] Budynek

Czas powstania obecnego gmachu Teatru Polskiego przypada na okres związany z działalnością Theodora Loewego, który przybył do Wrocławia w 1892 roku i objął stanowisko kierownika literackiego Teatru Miejskiego (mieszczącego się wtedy w gmachu obecnej Opery Wrocławskiej).

W sezonie teatralnym 1892/93 przejął on od miasta w dzierżawę Teatr Miejski następnie Teatr Talia oraz Teatr Lobego (ówczesne teatry prywatne).

W roku 1909 wszystkie trzy działały pod jego kierownictwem. W kontrze do monopolu teatralnego Loewego w 1906 roku z inicjatywy wrocławskiego kupca – Paula Auerbacha – został wzniesiony, wg projektów berlińskiego architekta Waltera Hentschela przy współudziale wrocławianina Hermanna Wahlicha, gmach operetki przy Theaterstrasse 3 (obecnie ul. G.Zapolskiej) noszący nazwę Schauspielhaus. Był to budynek nowoczesny pod względem funkcjonalnym i technicznym. Zastosowano konstrukcję żelbetową, która posłużyła potem przy budowie Hali Ludowej (Jahrhunderthalle) w 1913 roku.

Elewacja w duchu późnej secesji utrzymana była w kolorach biało żółtozłotym, wnętrze w kolorze biało-czerwonym ze złotymi ornamentami.

Działalność nowo wzniesionego teatru nie trwała jednak długo. W 1911 roku kierownictwo artystyczne i tego teatru przejął Loewe i kierował nim do 1927 roku.

Schausspielhause był na początku lat trzydziestych ubiegłego wieku najmłodszą, ale i największą pod względem liczby miejsc sceną wrocławską, liczył 1736 miejsc siedzących. Od swojego powstanie pełnił funkcje teatru muzycznego, na którego scenie wystawiano przede wszystkim operetkę.

W kwietniu 1936 został on zamknięty poddany renowacji i niewielkiej przebudowie. Wraz z rozpoczęciem sezonu teatralnego 1936/37 Schauspielhaus stał się jedynym miejscem uprawiania sztuki dramatycznej we Wrocławiu.

Pod koniec II wojny światowej Schauspielhaus został częściowo zburzony.

Obecnie budynek teatru, funkcjonującego już pod nową nazwą Teatr Polski. Odbudowano go w 1950 roku, a 20 grudnia 1950 roku odbyła się pierwsza premiera w Teatrze przy ul. Zapolskiej 3. Na inaugurację przygotowano sztukę w trzech aktach pt. "Tysiąc walecznych" Jana Rojewskiego, architekta z wykształcenia. Był to tzw. produkcyjniak o tematyce budowlanej. Wrocławska publiczność zetknęła się w ten sposób z nową, nieznaną jej dotąd dramaturgią współczesną.

Teatr służył aktorom, reżyserom i widzom do 1994 roku. W nocy z 18 na 19 stycznia 1994 wybuchł pożar i całkowicie zniszczył widownię Teatru. Odbudowany według projektu Wiktora Jackiewicza.

Teatr wznowił działalność 20 maja 1996 premierą "Improwizacji wrocławskich" w reżyserii Andrzeja Wajdy.

[edytuj] Bibliografia

Tomasz Majewski, Teatry dramatyczne Wrocławia w okresie rządów narodowosocjalistycznych 1933-1944, Oficyna Wydawnicza ATUT Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2003
Bożena Grzegorczyk, Architektura i budownictwo teatralne we Wrocławiu od około 1770 roku do schyłku XIX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego , Wrocław 2000