Temperatura Curie

Z Wikipedii

Temperatura Curie (oznaczana T_C) - temperatura, powyżej której ferromagnetyk gwałtownie traci swoje właściwości magnetyczne i staje się paramagnetykiem, zjawisko to wynika ze zmiany fazy ciała stałego. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka Piotra Curie, męża Marii Skłodowskiej-Curie.

W temperaturze niższej od temperatury Curie dipole magnetyczne atomów lub cząsteczek ustawiane są przez wiązania chemiczne w jednym kierunku tworząc domeny ferromagnetyczne. W temperaturze powyżej temperatury Curie drgania cieplne sieci krystalicznej niszczą ustawienia dipoli magnetycznych, dipole wykonują drgania.

Poprzez analogię do ferromagnetyków, w ferroelektrykach oraz w ferroplastykach temperatura zaniku własności ferroelektrycznych i ferroplastycznych też jest nazywana temperaturą Curie.

Temperatury Curie wybranych substancji w kelwinach

Substancja Temperatura (K) Fe 1043 Co 1388 Ni 627 Gd 292 Dy 88 MnAs 318 MnBi 670 MnSb 587

substancja Temperatura (K) MnOFe2O3 573 FeOFe2O3 858 NiOFe2O3 858 CuOFe2O3 728 MgOFe2O3 713 Y3Fe5O12 560 CrO2 386 EuO 77

Substancja Temperatura (K) EuS 16.5 CrBr3 37 Au2MnAl 200 Cu2MnAl 630 Cu2MnIn 500 MnAs 318 GdCl3 2.2 Fe2B 1015 MnB 578

Zobacz też prawo Curie i prawo Curie-Weissa

To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.