Ferromagnetyk
Z Wikipedii
W fizyce ferromagnetyk to ciało, które wykazuje własności magnetyczne. Znajdują się w nich obszary stałego namagnesowania (tzw. domeny magnetyczne), wytwarzające wokół siebie pole magnetyczne (jak małe magnesy). Do ferromagnetyków należą m.in. żelazo, kobalt, nikiel i niektóre stopy oraz metale przejściowe z grupy żelaza i metale ziem rzadkich.
Ferromagnetyki posiadają właściwości magnetyczne poniżej temperatury Curie. Występuje w nich zjawisko nasycenia magnetycznego - wszystkie elementarne dipole magnetyczne ustawiają się w kierunku zewnętrznego pola magnetycznego.
[edytuj] Podział
Ferromagnetyki dzieli się umownie na:
- twarde - zachowują stan namagnesowania pomimo zmian zewnętrznego pola magnetycznego,
- miękkie - tracą zewnętrzne namagnesowanie po usunięciu pola magnetycznego zachowując jedynie namagnesowanie resztkowe znacznie mniejsze od maksymalnego,
- półtwarde - zachowują stan namagnesowania, ale jest on stosunkowo łatwy do usunięcia.
Ferromagnetyki twarde stosuje się do wyrobu magnesów trwałych. Ferromagnetyki miękkie do budowy magnetowodów i rdzeni magnetycznych silników elektrycznych, transformatorów itp. w celu kształtowania pola magnetycznego. Ferromagnetyki miękkie używane są np. do zapisu danych cyfrowych na dyskach lub kartach magnetycznych.
