Temperatura mięknięcia

Z Wikipedii

Temperatura mięknięcia - temperatura przy której materiał zaczyna zmieniać się z ciała stałego w masę plastyczną.

Temperatura mięknięcia podawana jest zwykle dla materiałów amorficznych lub częściowo krystalicznych i częściowo amorficznych posiadających mieszaną mikrostrukturę. Materiały amorficzne i amorficzno-krystaliczne nie posiadają zazwyczaj temperatury topnienia, gdyż proces ich przejścia z ciała stałego w wysokolepki płyn zachodzi stopniowo i nie polega na prostej przemianie kryształu w ciecz. Do materiałów dla których podaje się temperaturę mięknięcia należą m.in:

• polimerowe tworzywa sztuczne
• metale i ich stopy
• szkło i materiały ceramiczne
• Niektóre materiały budowlane - np: beton, asfalt
• niektóre amorficzne materiały pochodzenia naturalnego (np: kauczuk naturalny, celuloza, chityna, wosk, popiół, minerały amorficzne i inne.)
• niektóre rodzaje żywności - np: tłuszcze jadalne, sery topione itp.

Wszystkie tego rodzaju materiały mają tendencję raczej do stopniowego mięknięcia w pewnym zakresie temperatur niż do topnienia w jednej, ściśle określonej temperaturze. Zakres ten zależy nie tylko od natury i składu chemicznego materiału, ale także od jego historii termicznej i sposobu dokonywania pomiaru. Ze względu na ciągły, a nie skokowy charakter zjawiska mięknięcia, istnieją ścisłe normy wg których dokonuje się pomiaru temperatury mięknięcia. Metody te ogólnie sprowadzają się do pomiaru zmian twardości, wytrzymałości na zginanie lub rozciąganie w funkcji temperatury, przy czym za temperaturę mięknięcia uznaje się przekroczenie ściśle określonej wartości przez jedną lub kilka z tych wielkości. Dla różnych materiałów istnieją różne normy określające zasady pomiaru. Np:

• do polimerowych tworzyw sztucznych stosuje się kilka różnych odmian metody Vicata, ^[1]
• do szkła i ceramiki stosuje się metodę Littletona^[2]
• do tłuszczy jadalnych stosuje się zmodyfikowaną metodę Vicata^[3]

[edytuj] Zobacz też

Temperatura mięknienia

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Władysław Przygocki, Andrzej Włochowicz Fizyka Polimerów'. PWN, Warszawa 2001, ISBN: 83-01-13303-1