Terier walijski

Z Wikipedii

Terier walijski
Terier walijski
Inne nazwy	Welsh terrier
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Kraj pochodzenia	Walia
Wymiary
Wysokość	39 cm
Waga	9 - 9,5 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa III, Sekcja 1, nr wzorca 78
AKC	Terriers
ANKC	Grupa 2 - Terriers
CKC	Grupa 4 - Terriers
KC(UK)	Terriers
NZKC	Terriers
UKC	Grupa 7 - Terriers
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Terier walijski - jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych.

Spis treści

1 Rys historyczny
2 Użytkowość
3 Zachowanie i charakter
4 Wygląd
- 4.1 Budowa
- 4.2 Szata i umaszczenie
5 Zdrowie i pielęgnacja

[edytuj] Rys historyczny

Terier walijski jest spokrewniony z Lakeland Terrierem.

[edytuj] Użytkowość

Pies myśliwski do polowań na lisy, które miał za zadanie wypłaszać z nor. Brał i bierze nadal udział w polowaniach na dziki (w sforze). Współcześnie hodowany także jako pies towarzyszący.

Głowa teriera walijskiego

[edytuj] Zachowanie i charakter

W porównaniu do lakeland teriera bardziej towarzyski i mniej zaczepny, łatwiejszy do prowadzenia, spokojniejszy. Skore są do zabawy i wesołe, rzadko bojaźliwe, z reguły pewne siebie. Ze względu na wrodzony upór wobec innych członków rodziny, należy wychowywać go konsekwentnie i odpowiedzialnie. Towarzyskie, dobrze znoszą podróże i nie obawiają się nowych miejsc.

[edytuj] Wygląd

[edytuj] Budowa

Ogon Zwykle kopiowany.

Ogon kopiowany: dobrze osadzony, noszony prosto, niezawinięty nad grzbietem.

Ogon niekopiowany: dobrze osadzony, noszony prosto, niezawinięty nad grzbietem. Pasuje do całej sylwetki psa.

Uszy w kształcie litery V, zawinięte do przodu, mocno przylegające do policzków.
Stop słabo zaznaczony.
Oczy ciemnobrązowe, głęboko osadzone, o żywym spojrzeniu.

[edytuj] Szata i umaszczenie

Szata jest obfita, twarda, szorstka i gęsta. Na tułowiu okrycie szorstkie z obfitym podszerstkiem, na łapach i kufie sierść jest dłuższa i bardziej miękka.
Maść może być czaprakowata, czarna podpalana lub szaropłowa z podpalaniem.

[edytuj] Zdrowie i pielęgnacja

Istnieje konieczność zapewnienia dostatecznej porcji ruchu, nadaje się do trzymania w domu. Wymaga trymowania szorstkiej sierści (co najmniej 4 razy w roku). Podatny jest również na uczulenia skórne.