Termoablacja

Z Wikipedii

Termoablacja - metoda leczenia chirurgicznego polegająca na wprowadzaniu do centrum guza nowotworowego elektrody w kształcie igły pod kontrolą USG lub TK, która generuje powstanie prądu zmiennego charakteryzującego się wysoką częstotliwością (300 - 500 kHz), który przepływa przez tkanki. Konsekwencją tego jest wzrost temperatury (do 45-50°C), w wyniku czego następuje martwica i zniszczenie tkanki nowotworowej na skutek odwodnienia, zagęszczenia oraz denaturacji białek wewnątrzkomórkowych oraz zniszczenia błon komórkowych w wyniku roztopienia lipidów, które budują błonę. Metoda ta ma zastosowanie przede wszystkim w guzach pierwotnych wątroby, a także guzach przerzutowych do wątroby. Zabieg można wykonywać laparoskopowo, przezskórnie oraz po otwarciu jamy brzusznej pacjenta. Zabieg przezskórny nie wymaga znieczulenia ogólnego.

Termoablacja jest mało inwazyjnym zabiegiem, dobrze znoszonym przez pacjentów, trwa dużo krócej w porównaniu do zwykłej operacji, ma coraz szersze znaczenie kliniczne. Na świecie jest stosowana od 1990 roku, w Polsce pierwsza termoablacja miała miejsce w 2001 roku w I Klinice Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej w Gdańsku i polegała na usunięciu ognisk nowotworowych, które były umiejscowione w wątrobie.

W Polsce występuje kilka odmian nazewnictwa termoablacji:

• termoablacja
• termoablacja prądem wysokiej częstotliwości
• radiotermoablacja

Nazewnictwo światowe:

• RFA - radiofrequency ablation
• RFTA - radiofrequency thermal ablation
• RITA - radiofrequency interstitial tissue ablation

Najrzadziej są używane określenia: thermoablation i thermal ablation

Istnieją także inne metody ablacji termicznej:

• ablacja mikrofalowa
• ablacja laserowa
• ablacja ultradźwiękowa

Bibliografia

• Radiofrequency Thermal Ablation – Application in Clinical Practice Tekst w formacie pdf