The Bell Curve

Z Wikipedii

The Bell Curve - kontrowersyjny bestseller z 1994 autorstwa profesora Harvardu Richarda J. Herrnsteina i Charlesa Murraya z American Enterprise Institute. Głównym twierdzeniem jest uznanie inteligencji mierzonej testami za lepszy wskaźnik zarobków, powodzenia w pracy, ciąży bez ślubu i przestępczości niż status socjoekonomiczny rodziców czy ich wykształcenie. Stwierdzone jest w niej też, że ludzie z wysoką inteligencją stają się odseparowani od reszty populacji ludzi z inteligencją średnią lub poniżej średniej i że jest to niebezpieczny trend. Największe kontrowersje wywołały rozdziały 13 i 14, w których autorzy twierdzą, że zależność inteligencji od rasy jest genetyczna i omawiają tego następstwa.

Wnioski zawarte w książce są wyprowadzone z badań przeprowadzonych przez innych autorów. Według Leona J. Kamina, Murray osobiście nie jest ekspertem w testowaniu inteligencji.

Tytuł książki pochodzi od rozkładu normalnego wyników testów inteligencji, który ma kształt dzwona. Rozkład normalny występuje w przypadku losowych wartości, które są sumą wielu niezależnych mniejszych elementów. Przesłanie jest takie, że wyniki IQ mają rozkład normalny, bo inteligencja jest sumą wielu małych losowych różnic w czynnikach genetycznych i środowiskowych.

Krótko po publikacji odezwały się głosy krytyki, a także obrony książki. Część krytyków określała ją i jej autorów jako popierających naukowy rasizm. Napisano w odpowiedzi książki z krytyką, w tym The Bell Curve Debate, zawierająca eseje odpowiadające na kontrowersyjne zagadnienia podniesione w The Bell Curve.

[edytuj] Badania nad inteligencją

Książka ta wywołała spore kontrowersje, związane z pytaniem o to, co jest faktyczną przyczyną nierównych wyników przedstawicieli różnych ras.

Wybitny psycholog E. Aronson postawił hipotezę mówiącą, ze przedstawiciele stereotypizowanych grup odczuwają lęk przed podejmowaniem działań, które mogłyby potwierdzać stereotyp grupy. Zjawisko to zostało nazwane "zagrożeniem stereotypem". W przypadku Afroamerykanów istnieje stereotyp o ich niższych zdolnościach intelektualnych od Amerykanów pochodzenia europejskiego. Czarnoskórzy z obawy przed potwierdzeniem się tego stereotypu często rezygnują z edukacji, co poprzez mechanizm samospełniającej się przepowiedni sprawia, że Afroamerykanie stanowią grupę gorzej wykształconą. Jednocześnie wśród osób, które kontynuują edukację, zjawisko "zagrożenia stereotypem" stanowi czynnik paraliżujący i utrudniający osiąganie wysokich wyników szkolnych.

Psychologowie, aby sprawdzić powyższe tezy przeprowadzili eksperyment, w którym mierzono zdolności werbalne grupom biało i czarnoskórych studentów. Jednocześnie połowie badanych powiedziano, że test ten ma na celu mierzenie ich zdolności, zaś drugiej połowie powiedziano, że badanie ma na celu dopracowanie testu od strony metodologicznej i nie wiąże się z oceną jakichkolwiek zdolności studentów.

Okazało się, że biali studenci osiągali takie same wyniki w obu grupach - ponieważ nie byli skrępowani obawami przed potwierdzeniem stereotypu. To samo dotyczy czarnoskórych studentów, którym powiedziano, że test nie bada ich zdolności: ich wyniki były takie same jak u osób pochodzenia europejskiego.

Zgodnie z przypuszczeniami psychologów okazało się, że grupa czarnoskórych, którym powiedziano, że zostaną poddani badaniu zdolności, osiągnęła wyniki znacząco niższe od pozostałych. Jest to spowodowane negatywnym wpływem obawy przed potwierdzeniem się stereotypu. Na podstawie kolejnych eksperymentów stwierdzono, że im podczas badania bardziej zwracano uwagę na rasę, tym większy wprowadzono lęk i tym gorsze otrzymywano wyniki.