Tola Mankiewiczówna

Z Wikipedii

Grób Toli Mankiewiczówny-Raabe na warszawskim Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym

Tola Mankiewiczówna, właściwie Teodora Raabe z domu Oleksy (ur. 8 maja 1900 w Bronowie koło Łomży, zm. 27 października 1985 roku w Warszawie) – polska aktorka, piosenkarka i śpiewaczka operowa.

Początkowo studiowała grę na fortepianie w Konserwatorium Warszawskim, oraz pobierała prywatne lekcje śpiewu. Jako aktorka debiutowała w 1921 r., na deskach Opery Krakowskiej, rolą Hrabinie Stanisława Moniuszki. Do 1924 r. była związana z Operą Warszawską, po czym przez kolejne cztery lata pobierała studia wokalne w Mediolanie, po powrocie do polski ponownie była związana z Operą Warszawską, jako solistka. Wystąpiła także w Teatrze Nowości, w popularnej sztuce "Czar walca".

Karierę wokalną kontynuowała w czołowych teatrzykach i rewiach dwudziestolecia międzywojennego jak Cyganeria, Cyrulik Warszawski, Czarny Kot, Hollywood, Morskie Oko, Stara Banda, Rex, Wielka Operetka, Wielka Rewia.

Tworzyła wraz z Aleksandrem Żabczyńskim niezwykle popularną w dwudziestoleciu międzywojennym parę sceniczną, wystąpiła w czołowych przedwojennych filmowych produkcjach muzycznych, takich jak : 10% dla mnie (1933), Pani minister tańczy (1937), Co mój mąż robi w nocy (1934), "Manewry miłosne (1935).

Najpopularniejsze z jej wylansowanych przed wojną przebojów to:

Odrobinę szczęścia w miłości (sł. Emanuel Schlechter)
Już nie mogę dłużej kryć (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937 r. wykonanie z Aleksandrem Żabczyńskim)
Reformy pani minister (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937)
Tak cudnie mi (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937, wykonanie z Aleksandrem Żabczyńskim)

Z sukcesem koncertowała tuż przed wojną w Niemczech, w Berlinie i Hamburgu.

Po wybuchu II wojny światowej, trafiła do Białegostoku gdzie najpierw występowała jako śpiewaczka estradowa, a aktorka tamtejszego Teatru Polskiego, do Warszawy, wróciła w 1942 r.

Po wojnie dużo koncertowała i dawała wiele recitali, współpracowała też ze stołecznymi teatrami i Operetką Warszawską, ale nigdy już nie odzyskała przedwojennej popularności. Często występowała na balach sylwestrowych w klubie sportowym Huragan w Wołominie gdzie mieszkała jej siostra.

Została pochowana na warszawskim Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym (W/3/24).

[edytuj] Wybrana Bibliografia

Michalski Dariusz: Powróćmy jak za dawnych lat... Historia polskiej piosenki rozrywkowej. Warszawa 2007, s.463-483.
Borniński Maciej: Po prostu Tola. FILM 1986 r., nr 12, s.18-19.
Hendrykowska Małgorzata: Tola Mankiewiczówna. FILM 1996 r., nr 02, s.105.

[edytuj] Filmografia

1937 – Pani minister tańczy jako Zuzanna, minister Ochrony Moralności Publicznej oraz jej siostra piosenkarka Lola
1935 – Manewry miłosne jako baronowa Kolmar
1934 – Śluby ułańskie jako Krzysia, siostrzenica Pleszczyńskiego
1934 – Parada rezerwistów jako dyrygentka
1934 – Co mój mąż robi w nocy... jako Kazia Fafułówna
1933 – 10% dla mnie jako Zosia Grzybkówna