Tomek na Czarnym Lądzie

Z Wikipedii

Tomek na Czarnym Lądzie - drugi tom z cyklu książek Alfreda Szklarskiego, opowiadający o przygodach Tomka Wilmowskiego. Książka ukazała się po raz pierwszy w 1958 r. i była później wielokrotnie wznawiana.

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Wyprawa do Afryki jest nieporównywalnie bardziej niebezpieczna niż poprzednia do Australii, a celem podróżników jest złowienie bardzo rzadkich gatunków zwierząt, takich jak goryle czy prawie legendarne jeszcze wówczas okapi.

Ważnym motywem w tej książce są również prywatne problemy bohaterów. Jan Smuga zostaje zraniony zatrutym nożem, przez co długo dochodzi do siebie i od tej pory miewa chwile częściowego bezwładu w lewej ręce. Tomek Wilmowski po raz pierwszy w życiu jest zmuszony strzelać do ludzi (w obronie własnej), a w ostatnim rozdziale w wyniku szarży wściekłego nosorożca prawie umiera.

Obecne są również akcenty polskie, jak chociażby niesienie biało-czerwonej flagi czy obowiązkowe już opowieści o słynnych Polakach. Można chyba uznać, że od tego tomu cykl nabiera nowego, nieco bardziej mrocznego charakteru. W przeciwieństwie do Tomka w krainie kangurów, który w porównaniu wypada dość grzecznie, tutaj odsłonięta zostaje cała ludzka podłość (np. postać mściwego handlarza ludźmi, Metysa Castanedo zabitego przez bosmana). Od teraz bohaterowie coraz częściej będą spoglądać w oczy prawdziwemu niebezpieczeństwu.