Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
Z Wikipedii
Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) – powstało w 1944 roku. Towarzystwo organizowało głównie imprezy propagandowe, takie jak obchody rocznic rewolucji październikowej, wycieczki do ZSRR, wymianę grup (tzw. "pociągi przyjaźni"), dni radzieckiej kultury, techniki, książki, filmu a także Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (dla amatorów).
Pierwszym prezesem Zarządu Głównego TPPR był Józef Wasowski. Do lat 80. TPPR liczyło ok. 3 miliony członków, głównie poprzez masowe zapisywanie uczniów i pracowników przedsiębiorstw i instytucji państwowych. W 1991 TPPR zostało przekształcone w Stowarzyszenie Polska-Rosja.
[edytuj] Prezesi Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
- 1944-1945 Józef Wasowski
- 1945-1950 Henryk Świątkowski
- 1950-1952 Edward Ochab
- 1952-1955 Józef Cyrankiewicz
- 1955-1957 Stefan Ignar
- 1957-1974 Czesław Wycech
- 1974-1980 Jan Szydlak
- 1980-1987 Stanisław Wroński
- 1987-1991 Henryk Bednarski
[edytuj] Przewodniczący Rady Krajowej Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
- 1983-1987 Wojciech Żukrowski
- 1987-1991 Roman Malinowski
Od 1983 r. przy TPPR funkcjonowała Komisja Braterstwa Broni ZG TPPR, której zadaniem było krzewienie Braterstwa Broni pomiędzy Siłami Zbrojnymi PRL i ZSRR. Pierwszym przewodniczącym komisji był gen. dyw. Jan Śliwiński, zastąpiony w 1987 r. przez byłego partyzanta Brygady im. Czapajewa – gen. dyw. pil. Jana Raczkowskiego.
Towarzystwo wydawało czasopismo "Przyjaźń". Innym czasopismem był tygodnik "Kraj Rad" wydawany przez Agencję Prasową Nowosti dla Polaków.
