Traktat prucki
Z Wikipedii
Traktat prucki (pokój prucki) - pokój zawarty 12 lipca 1711 pomiędzy Rosją i Turcją na brzegiem Prutu w pobliżu Jass, jako zakończenia kampanii pruckiej 1711, pomiędzy przedstawicielami cara Piotra I Piotrem Szafirowem i M. Szeremietiewem, a przedstawicielem sułtana tureckiego - wielkim wezyrem Baltaci Mechmet-Paszą.
Przedmiotem rozmów był wyjście z okrążenia 38-tysięcznej rosyjskiej armii z Piotrem I na czele, otoczonej przez przeważające siły turecko-krymsko-kozackie (120 tysięcy Turków, i 70 tysięcy Tatarów krymskich).
Rosja zobowiązała się do:
- zwrócenia Turcji Azowa
- zniszczenia umocnień Taganrogu i innych twierdz u południowych granic
- nie wtrącania się w wewnętrzne sprawy Polski
- król Karol XII otrzymał prawo przejazdu do Szwecji przez terytorium Rosji
- obaj przedstawiciele cara podpisujący traktat zostali zatrzymani w Turcji jako zakładnicy
- rezygnacji z Ukrainy Prawobrzeżnej, i wyprowadzenia z niej , jak i z Polski rosyjskich wojsk w terminie 3 miesięcy
- zezwolenia Turcji na budowę fortecy nad Donem pomiędzy Azowem a Czerkasami
- zatrzymania wypadów kozackich na Krym
Traktat nie zakończył działań wojennych - trwały one jeszcze 2 lata, do podpisania pokoju adrianopolskiego w 1713.
