Ukraina Prawobrzeżna
Z Wikipedii
Ukraina Prawobrzeżna (Prawobrzeże) (ukr. Правобережна Україна) — historyczno-geograficzna nazwa krainy na prawym brzegu Dniepru.
Obejmuje teren obecnych obwodów Ukrainy: wołyńskiego, rówieńskiego, winnickiego, żytomierskiego, kirowogradzkiego, kijowskiego, oraz częściowo czerkaskiego i tarnopolskiego.
Termin Ukraina Prawobrzeżna pojawił się w dokumentach Rzeczypospolitej w II poł. XVII wieku. Po rozejmie andruszowskim Prawobrzeże (za wyjątkiem Kijowa i okolic) zostało przy Rzeczypospolitej.
Wskutek pokoju w Buczaczu Prawobrzeże zostało podzielone na 3 części: Podole zajęła Turcja, Bracławszczyzna i południowa Kijowszczyzna dostała się pod władzę hetmana Piotra Doroszenki, reszta ziem pozostała przy Polsce.
Po pokoju w Bachczysaraju (1681) granica pomiędzy Rosją a Turcją została ustalona na Dnieprze (z tym że Kijów pozostawał przy Rosji), a Bracławszczyzna, południowa Kijowszczyzna i Podole przeszły pod władanie Turcji.
Po bitwie pod Wiedniem i pokoju karłowickim turecką część Prawobrzeża otrzymała z powrotem Rzeczpospolita i władała nią do II rozbioru Polski, kiedy to całe uzyskała Rosja.
Wskutek pokoju ryskiego część ziem (obecny obwód rówieński, wołyński i północną część tarnopolskiego) odzyskała Polska, władając nimi do 1939 roku. Od 1939 w składzie ZSRR, od 1991 część Ukrainy.
