Transceiver

Z Wikipedii

Transceiver – urządzenie służące do zamiany sygnału przesyłanego przez np. światłowód na kabel miedziany lub odwrotnie. Przykładem może być zamiana Ethernetu 100FX (światłowód) na Ethernetu 100TX (skrętka-miedź). Zwykle stosuje się je tam, gdzie trzeba przesłać sygnał na znaczne odległości, bez użycia droższego sprzętu, który dokonywałby zamiany protokołu, np. połączenie dwóch sieci bazujących na technologii miedzianej Ethernet. Transceiver dla Ethernetu (lub ATM czy SONET/SDH) działa zwykle na dwóch włóknach (nadawanie i odbiór osobno) lub też na jednym włóknie – wtedy do nadawania wybierana jest inna długość fali (np. nadawanie 1330 nm, odbiór 1510 nm). Transceivery tego typu stosowane są zwykle na duże odległości i przenoszą nie tylko 1G bps ale 16 Gbps – używając odpowiednio szesnastu długości fal do nadawania i odbioru, na odległości np. 100 km, używając technologii DWDM lub CWDM. Transceiver jest nazywany inaczej nadajnikiem-odbiornikiem sygnału lub supernadajnikiem, często nazywa się to urządzenie nadbiornikiem. Do nadbiornika sygnału (transceivera) podłącza się różne rodzaje okablowania np. skrętkę, cienki ATM, czy AUI.

W radiokomunikacji terminem "transceiver" (potocznie - "radiostacja") określane jest urządzenie nadawczo - odbiorcze, czyli takie, które łączy funkcjonalność nadajnika (ang. "transmitter") i odbiornika (ang. "receiver").