Trening asertywności
Z Wikipedii
Trening asertywności - uczenie zachowań asertywnych, przeprowadzane zarówno indywidualnie jak i w grupie. Uczestnicy treningu ćwiczą wyrażanie uczuć, poglądów, postaw i życzeń w sposób bezpośredni i stanowczy, szanując opinie i prawa innych osób.
Pionierem treningu asertywności był amerykański behawiorysta Andrew Santer, który wydał w 1949 r. pierwszą książkę na ten temat (Conditionet Reflex Theraphy). Santer zajmował się leczeniem osób o tzw. "zahamowanej osobowości" i wyróżnił kilka rodzajów umiejętności, niezbędnych w przezwyciężaniu zahamowań m.in. werbalną i niewerbalną ekspresję uczuć, akceptowanie samego siebie, przeciwstawianie się innym osobom. Kolejnym prekursorem treningu asertywności był Joseph Wolpe (Psychotherapy by reciprocal inhibition, Stanford 1958), który w odróżnieniu od Sandersa koncentrował się na rozwiązywaniu problemów pacjentów jedynie w sytuacjach interpersonalnych.
W latach 70. i 80. w wielu krajach rozwinęły się grupowe formy treningu asertywności, przybierające najczęściej formę kursów i skierowane do różnych grup ludzi zdrowych (kobiety, dzieci, mniejszości seksualne i etniczne). Techniki treningu asertywności okazały się atrakcyjne podczas szkolenia profesjonalistów z różnych dziedzin od sprzedawcy do menadżera dużego przedsiębiorstwa. Trening asertywności jest częścią terapii członków rodzin osób uzależnionych od alkoholu.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- M. Król-Fijewska, Trening Asertywności, Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 1993, ISBN 83-85452-29-X.
