Trylogia pionowa

Z Wikipedii

Trylogia pionowa - trzy filmy fabularne których reżyserem i scenarzystą jest Ingmar Bergman zrealizowane w latach 1961 - 1963 dla szwedzkiej wytwórni filmowej Svensk Filmindustri. Kolejne części nie kontynują fabuły poprzednich, łączy je tematyka "pionowego" stosunku pomiędzy człowiekiem a Bogiem oraz filozoficzne potraktowanie problemu. Tematami przewodnimi cyklu, poza problemem "milczącego Boga" i kryzysu wiary są desperackie próby nawiązania kontaktu z drugim człowiekiem, bariery uniemożliwiające "poziome" porozumienie pomiędzy ludźmi oraz wynikające z tego osamotnienie. Z trzech dzieł Bergmana wyłania się obraz współczesnego człowieka dręczonego przez niepewność zarówno sensu życia, brak pewności co do istnienia Boga jak i wątpliwości co do uczuć bliskich. Wątek zagubionej istoty ludzkiej, będzie kontynuowany i rozwijany przez reżysera w jego kolejnych filmach. Trylogia jest przykładem kina autorskiego, pozbawionego komercyjnych ograniczeń, umożliwiającego twórcy pełnię swobody artystycznej.

W skład trylogii wchodzą:

• Jak w zwierciadle (Såsom i en spegel) 1961
• Goście Wieczerzy Pańskiej (Nattvardsgästern) 1963
• Milczenie (Tystnaden) 1963