Dyskusja:Trzonolinowiec
Z Wikipedii
Wydaje mi się, że dobrze byłoby narysować jeszcze jakiś schemat, przekrój, czy coś podobnego... — Jerry 08:38, 4 sty 2006 (CET)
Jest jakieś zamieszanie z adresem budynku: źródła pisane mówią o ul. gen. Tadeusza Kościuszki 42-44, podczas gdy osoby tam mieszkające twierdzą, że aktualna numeracja to 72/74. I taką wersję umieściłem w artykule. — aceJacek 21:26, 22 paź 2006 (CEST)
[edytuj] mieszkałem w nim...na pewno T.Kościuszki 72/74
Ponieważ mieszkałem w nim od 1979 do 1992 roku, mogę dodać kilka informacji od siebie dotyczących tego budynku, oraz sprostować dwie
Może zacznę od sprostowania. 11 pięter, nie 12 (można policzyć na zdjęciu). Po 4 mieszkania na piętrze razy 11 daje 44 mieszkania nie 40. Na każdym piętrze są dwa, dwu pokojowe, jedno trzy pokojowe i jedno jednopokojowe mieszkania. Pierwsza konstrukcja była obudowana betonem, co spowodowało jego przekrzywienie, w połowie lat 70tych, gdyż pękła lina pod wpływem ciężaru. Po przebudowie zmieniono płyty zewnętrzne z betonowych na blachę karbowaną jako powłoka i coś na wzór płyt kartonowo-gipsowych jako wewnętrzna powłoka ścian zewnętrznych. Izolatorem było powietrze pomiędzy tymi płytami. (wiem to, ponieważ przez przypadek zrobiłem dziurę w takiej płycie i był problem z załataniem jej…) Inną ciekawostką na pewno jest system ogrzewania. W piwnicy znajdują się dmuchawy, które podgrzewają powietrze wtłaczane do rur w podłogach a co za tym idzie i w sufitach (nie mieliśmy możliwości zawieszenia oświetlenia w suficie,ale nie mieliśmy za to kaloryferów. Generalnie było ciepło). Okna które obracały się do 180 stopni w poziomie, były nowatorskim stylem w PL, aczkolwiek jakość ich wykonania była porażająca, zwłaszcza ich nieszczelność. Problemem od zawsze były Prusaki… ohydne owady, które mieszkały w każdej dziurze i w każdej kuchni… (zsypy na korytarzu). Wiecznie psuła się winda… Ale jaki widok, chociaż położenie obok dworca głównego PKP i PKS było uciążliwe ze względu na hałasy i panienki lekkich obyczajów….No i jest to sam róg znanego raczej ze złej strony "Trójkąta Bermudzkiego", czyli dzielnicy co najmniej nie ciekawej... Jeśli chodzi o lokatorów, to faktycznie mieszkała tam cała śmietanka polskiej sceny. Oprócz wymienionych pp Lindy i Globisza, zamieszkiwali: p. Paweł Królikowski, Tadeusz Szymków, diva sceny operowej pani Krystyna Tyburowska wraz z mężem, znanym śpiewakiem operowym Januszem Zakrzewskim, oraz wielu, wielu innych, mniej lub bardziej znanych artystów polskich scen. Spowodowane to było tym, iż zarządcą budynku do połowy lat 90tych był wydział kultury Urzędu Wojewódzkiego miasta Wrocławia i oni przydzielali mieszkania artystom którzy w ramach kontraktów występowali w tym mieście. Trochę się rozpisałem, ale może przybliży to bardziej tą dziwną, acz ciekawą konstrukcję. Jeśli chodzi o Nr budynku to na 100% był to Nr 72/74 (ja mieszkałem na 7mym piętrze pod numerem 26). W razie pytań, chętnie odpowiem. Serdecznie pozdrawiam. --Piotriwa 23:12, 25 kwi 2007 (CEST)
