Trzęsienie wielkopiątkowe
Z Wikipedii
Trzęsienie wielkopiątkowe (Good Friday Earthquake), zwane też wielkim trzęsieniem alaskim (Great Alaska Earthquake), to trzęsienie ziemi o magnitudzie 9,2, które nawiedziło południową Alaskę 27 marca 1964. Epicentrum tego drugiego najsilniejszego w historii wstrząsu sejsmicznego znajdowało się pod dnem Zatoki Księcia Williama. Trzęsienie oraz wywołane przez nie tsunami zabiło 131 osób (inne źródła podają 125 osób). Straty materialne oszacowane zostały wówczas na około 300 mln dolarów.
Wstrząs trwał około 3 minut. Siła wstrząsu była tak duża, że doszło do znacznych przekształceń powierzchni ziemi - wysokość niektórych poziomych przesunięć dochodziła do 13-15 m. Najwyższą wysokość fali tsunami odnotowano w niewielkiej zatoce Valdez - 67 m.
Trzęsienie ziemi odczuwane było w położonym o 120 km od epicentrum największym mieście Alaski Anchorage. Zginęło tutaj 9 osób, jedyne ofiary, których śmierć przypisywana jest samemu wstrząsowi. Pozostałe 122 ofiary zginęły na skutek uderzenia fal tsunami - 106 na Alasce, 16 poza nią. Inne ważniejsze miejscowości Alaski, m.in. Kodiak, Seward czy Valdez, zostały zniszczone wskutek nałożenia się tragicznych skutków trzęsienia ziemi, tsunami, osuwisk ziemi oraz pożarów. Niektóre z miejscowości musiały być odbudowane od nowa, niekiedy w nowych bezpieczniejszych miejscach.
Fala tsunami dotarła też do położonych bardziej na południe wybrzeży Kanady i USA, niszcząc wiele nadbrzeżnych miejscowości.
