Trzeci obieg

Z Wikipedii

Trzeci obieg – ruch wydawniczy oraz alternatywny obieg tekstów i grafiki rozpowszechnianych poprzez fanziny, a także kaset magnetofonowych (głównie z muzyką rockową), funkcjonujący poza cenzurą w latach 1980-1989^[1][2].

Zarówno twórcami jak i odbiorcami byli ludzie ze środowisk kultury alternatywnej, przeciwni zaangażowaniu w politykę, często wywodzący się z subkultury młodzieżowej punk^[3].

Trzeci obieg nie wykształcił struktur organizacyjnych zajmujących się kolportowaniem, drukowaniem, zbiórką środków. Rozpowszechnianie druków odbywało się głównie na koncertach, zlotach i spotkaniach towarzyskich wśród młodzieży z subkultur. Wspólną ideą całego ruchu był bunt nie tylko wobec oficjalnej propagandy państwa, jak to miało miejsce w przypadku drugiego obiegu, ale także wobec całego głównego nurtu kultury reprezentującej tradycyjne wartości.

W trzecim obiegu negowano nie tylko ideologię narzucaną przez komunistyczny system, ale podważano fundamenty całego społeczeństwa. Ponieważ oficjalna kultura została zanegowana, jej miejsce każdy mógł wypełnić własną twórczością. Role autorów tekstów i muzyki, wydawców czy liderów grup nie były przypisane poszczególnym osobom; były niestałe i wymienne, propagowano aktywny i twórczy współudział każdego bez żadnych formalności^[4].

Język trzecioobiegowej literatury, celowo niedbały, bezpośredni, pozbawiony patetyczności, często też brutalny a nawet wulgarny, był bliski ekspresji młodego człowieka przeżywającego kryzys.

Przypisy