Trzepaczka do dywanów

Z Wikipedii

Trzepaczka do dywanów - proste ręczne narzędzie służące do czyszczenia dywanów, a dokładniej do usuwania z zalegających w ich włosiu cząstek stałych.

W gwarze śląskiej trzepaczka do dywanów znana jest powszechnie jako klouper.

Spis treści 1 Budowa 2 Zasada działania 3 Inne zastosowania 4 Przypisy

[edytuj] Budowa

Tradycyjne trzepaczki robione były z wikliny. Spotyka się także modele zrobione z tworzyw sztucznych lub metalu osłoniętego tworzywem (najczęściej jest to plecionka odpowiednio grubego drutu w izolacji plastikowej). Niezależnie jednak od materiału stanowiącego trzepaczkę, wszystkie one mają charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny kształt. Jednak w przypadku bardzo dużych dywanów rolę trzepaczki przejmują odpowiednio długie kije drewniane.

[edytuj] Zasada działania

Czyszczony dywan przewieszany jest na poziomej belce, najczęściej na specjalnej konstrukcji zwanej trzepakiem, a gwałtowne uderzanie w zwisającą tkaninę trzepaczką powoduje, że znajdujące się w dywanie piasek i inne większe cząstki stałe opadają na ziemię, a pył i kurz unoszą w powietrze. Dzieje się to dzięki I zasadzie dynamiki Newtona, gdy uderzony gwałtownie dywan zaczyna się natychmiast poruszać, a zalegające w nim drobiny luźno z nim związanego brudu pozostają z powodu swojej bezwładności w miejscu i bez "wsparcia" dywanu znajdują się nagle w powietrzu. Dlatego część roboczą trzepaczki konstruuje się w postaci ażurowej. Jednocześnie na tej samej zasadzie drobiny z odwrotnej strony dywanu wylatują w przestrzeń, gdyż dywan po uderzeniu natychmiast się zatrzymuje. Inną metodą trzepania dywanów, zastępującą ich rozwieszanie, jest bicie trzepaczką w dywan rozłożony na śniegu. Zaletą tej metody jest mniejsze rozpylanie brudu w okolicy oraz uniezależnienie od dostępności do trzepaka.

Trzepanie dywanów jest najwydajniejszą metodą ich odkurzania, znacznie lepszą od używania odkurzacza. Dlatego konstruuje się również specjalne nasadki na rury odkurzaczy, z elementami wibrującymi, mającymi wytworzyć odpowiednio niskie drgania akustyczne, które mają w pewnym stopniu dorównać mechanicznemu działaniu trzepaczki. Ich wydajność jest jednak znacznie niższa od klasycznej trzepaczki.

Właściwości trzepaczki znalazły także zastosowanie w czyszczeniu materacy. Zaleca się trzepanie ich przykrytych wilgotnym prześcieradłem, do którego przykleją się drobiny kurzu wytrzepane z materaca.

[edytuj] Inne zastosowania

Trzepaczki były niegdyś używane również jako najczęstszy przyrząd do karania dzieci. Być może powodowała to ich odpowiednio duża powierzchnia przy niewielkiej masie. Trzepaczka w rękach kobiety była odpowiednikiem męskiego paska od spodni i często wystarczyło nią pogrozić, lub nawet tylko powołać się na nią, by zmusić dziecko do posłuszeństwa.

Trzepanie dywanów jest jedną z bardziej energochłonnych prac codziennych^[1]. Spalanie energii poczas tej czynności wynosi 349 kcal/godz. ^[2]. Z tego powodu jest przytaczane w poradnikach na odchudzanie.

Przypisy