Tzipi Liwni

Z Wikipedii

Tzipi Liwni ur. 1958

Minister spraw zagranicznych oraz I-sza wicepremier w rządzie Ehuda Olmerta i w II rządzie Ariela Szarona
Okres urzędowania	od 18 stycznia 2006
Przynależność polityczna	Kadima
Poprzednik	Silwan Schalom
Minister sprawiedliwości w rządzie Ehuda Olmerta
Przynależność polityczna	Kadima
Okres urzędowania	od 29 listopada 2006 do 7 lutego 2006
Poprzednik	Haim Ramon
Następca	Daniel Friedmann
Minister ds. absorpcji imigrantów w II rządzie Ariela Szarona
Przynależność polityczna	Likud/Kadima
Okres urzędowania	od 28 stycznia 2003 do 4 maja 2006
Minister budownictwa i konstrukcji w II rządzie Ariela Szarona
Przynależność polityczna	Likud/Kadima
Okres urzędowania	od 31 lipca 2004 do 10 stycznia 2005
Poprzednik	Efi Eitam
Następca	Isaac Herzog

Tzipora Liwni, Tzipi Liwni, hebr. ציפי לבני (ur. 5 lipca 1958 w Tel Awiwie), izraelska działaczka polityczna, deputowana do Knesetu i minister kilku resortów z ramienia partii Likud a potem Kadima.

Jest córką Eitana Liwni, urodzonego na ziemiach polskich członka organizacji Irgun Cwai Leumi, później deputowanego do Knesetu. Tzipora Liwni odbyła służbę wojskową (dochodząc do stopnia porucznika), w latach 80. pracowała w Mosadzie. Ukończyła Wydział Prawny Uniwersytetu Bar-Ilana w Ramat Gan, specjalizując się w prawie handlowym.

W 1999 została po raz pierwszy wybrana do Knesetu. Aktywna zwolenniczka polityki Ariela Szarona, pełniła w jego gabinecie kilka funkcji ministerialnych, m.in. ministra współpracy regionalnej, rolnictwa, imigracji, a od stycznia 2005 sprawiedliwości. W listopadzie 2005 razem z Szaronem opuściła partię Likud, przechodząc do nowej formacji Kadima. W styczniu 2006, kiedy rządem ze względu na chorobę Szarona kierował Ehud Olmert, objęła resort spraw zagranicznych po Silwanie Schalomie (zachowując także stanowisko ministra sprawiedliwości). Jest drugą w historii Izraela kobietą na czele ministerstwa spraw zagranicznych (po Goldzie Meir). Wymieniana w gronie kandydatów Kadimy na premiera w wyborach 2006, zrezygnowała z ubiegania się o to stanowisko i poparła Ehuda Olmerta.

Jest zamężna, ma dwójkę dzieci.