Viet Minh

Z Wikipedii

Viet Minh (skrót od Việt Nam Ðộc Lập Ðồng Minh Hội, "Liga na Rzecz Niepodległości Wietnamu").

Organizacja założona w 1941 roku, której celem było uniezależnienie Wietnamu od Francji. Ligą kierował Nguyen Tat Thanh – lepiej znany jako Ho Chi Minh. Innymi założycielami byli Le Duan, Vo Nguyen Giap i Pham Van Dong.

W czasie II wojny światowej azjatyckie obszary kolonialne Francji (Indochiny) okupowała Japonia. Ponieważ Viet Minh wystąpił również przeciwko Japończykom, uzyskał taktyczne poparcie Chin i USA. Gdy Japonia poddała się w sierpniu 1945 r., Viet Minh próbował przejąć kontrolę nad krajem i uniezależnić go od Francji. Deklaracja niepodległości stała się jednak początkiem 10-letniej wojny wyzwoleńczej, przy czym tym razem Stany Zjednoczone wsparły Francję.

Wojska francuskie poddały się ostatecznie w 1954 r., po przegranej bitwie pod Dien Bien Phu, która oznaczała koniec kolonialnej pozycji Wietnamu. Wkrótce potem po genewskich rozmowach pokojowych Wietnam został tymczasowo podzielony na dwa osobne państwa – Wietnam Północny i Wietnam Południowy. Na 1956 rok zaplanowano wybory, które miały doprowadzić do połączenia obu krajów. Viet Minh przejął jednak kontrolę nad Wietnamem Północnym (11 października 1954 r.) i kraj stał się państwem komunistycznym, a jego pierwszym premierem został mianowany Ho Chi Minh.

Wietnam Południowy, wspierany przez USA, odrzucił wynegocjowane w 1954 r. porozumienie i odmówił przeprowadzenia wyborów, obawiając się, że Ho Chi Minh, jako bohater narodowy, wygra te wybory. Partyzantka południowowietnamska (w tym wielu członków Viet Minh), która wystąpiła przeciwko południowowietnamskiemu rządowi, utworzyła Narodowy Front Wyzwolenia Wietnamu, zwany przez Amerykanów Vietcongiem, który stał się później głównym przeciwnikiem Stanów Zjednoczonych w czasie wojny wietnamskiej w latach 60. i 70.