Vincenzo Lancia

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: Styl. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.

Vincenzo Lancia urodził się 24 sierpnia 1881 w miejscowości Fobello w pobliżu Turynu we Włoszech, zmarł nagle 15 lutego 1937, był konstruktorem i producentem samochodów osobowych marki Lancia.

Jego ojciec, szlachcic, Giuseppe Lancia, był zamożnym producentem konserw, posiadał rezydencję w Turynie, a lato rodzina z czworgiem dzieci spędzała we własnej willi w Fobello.

Vincenzo, zwany w domu Censin, w zamyśle ojca miał zostać adwokatem, a więc wysłano go do odpowiedniej szkoły średniej, przygotowującej do studiów uniwersyteckich. Jednak Censin, chociaż inteligentny, nie wykazywał ani pilności, ani zainteresowania nauką, toteż ojciec przeniósł go do szkoły średniej dla księgowych, gdzie umieszczono go w internacie, z którego po pewnym czasie uciekł.

Censin zamiast się uczyć wolał przebywać w warsztacie braci Ceirano, mieszczącym się w podwórzu rodzinnej kamienicy, gdzie wyrabiano początkowo rowery, a następnie samochody, marki Welleyes (angielska nazwa lepiej się sprzedawała).

Po kilku latach wyuczył się u nich zawodu mechanika samochodowego. Ostatecznie jego ojciec zgodził się, aby zatrudnił się u braci Ceirano, jednak jako księgowy, chociaż faktycznie pracował przy silnikach samochodowych.

W 1906 Vincenzo Lancia i jego przyjaciel Claudion Fogolin zakładają firmę Lancia produkującą samochody. Vincenzo Lancia osobiście nadzorował prace rozwojowe i czasami sam testował prototypy, jako dawny kierowca wyścigowy u Fiata. Zmarł na udar serca w wieku lat 56, pozostawiając żonę z trojgiem dzieci.

Vincenzo Lancia był prekursorem przemysłu samochodowego, jego intuicja, kreatywność i odwaga przyczyniły się do rozwoju motoryzacji. W spadku pozostawił między innymi to co u niego było najlepsze: samochód Lancia Aprilia. Ten model jednoczył w sobie tradycje przedsiębiorstwa i zalety swego twórcy, jednak został przyjęty sceptycznie i ze zdziwieniem. Był zbyt innowacyjny, a w linii zbyt śmiały. Dopiero z czasem znalazł uznanie odbiorców.