Vlad II Diabeł

Z Wikipedii

Vlad II Diabeł (Vlad Dracul, ur. ok. 1400, zm. 1447) - hospodar wołoski w latach 1436-1447, z przerwą w 1442-1443, nieślubny syn Mirczy Starego. Miał trzech ślubnych synów: Mirczę, Vlada Draculę i Radu Pięknego, oraz dwóch synów z nieprawego łoża, Mirczę i Vlada Mnicha.

Młodość spędził na dworze Zygmunta Luksemburskiego. W początkach 1431 roku został wprowadzony do Związku Smoczego, co miało zapewnić jego wierność Zygmuntowi, a co przyniosło mu przydomek "Draco" czyli "Smok", przekształcone przez lud wołoski w "Dracul" - "Diabeł". W 1436 roku, po śmierci Aleksandra Aldei przejął tron wołoski. W 1438 roku udzielił sułtanowi pomocy w najeździe na Węgry. Kilkakrotnie więziony przez Turków, brał udział w negocjacjach pokojowych w 1444 roku, stawił się również pod Nikopolem, na czele 7 tys wojska. Wycofał się jednak z dalszego udziału w kampanii wojennej, zostawiając czterotysięczny korpus pod dowództwem najstarszego syna, Mirczy, być może z uwagi na młodszych synów będących zakładnikami w ręku tureckim. Brał osobisty udział w walkach wojsk krucjatowych w 1445 roku nad Dunajem, czym zyskał sobie popularność i uznanie w Europie.

Zginął zdradziecko zamordowany przez własnych bojarów w okolicy Balteni, w roku 1447.