Wędrowiec (czasopismo)
Z Wikipedii
Wędrowiec - polski ilustrowany tygodnik o tematyce podróżniczo-geograficznej a następnie społeczno-kulturalnej, wydawany od czerwca 1863 do 1906 roku.
Czasopismo Wędrowiec zostało założone przez Józefa Ungra[potrzebne źródło]. Jego pierwszym redaktorem był Władysław Anczyc. W 1874 roku redaktorem został publicysta i redaktor Słownika geograficznego Królestwa Polskiego Filip Sulimierski. Pod jego redakcją tygodnik przybrał formę ilustrowanego magazynu geograficznego, gdzie publikowano relacje z podróży geograficznych, opisy miejscowości oraz artykułu dotyczące różnych zagadnień przyrodniczych.
W 1884 redakcję tygodnika objął Artur Gruszecki, który zmienił program pisma, dołączając artykuły dotyczące literatury i filozofii oraz artykuły poruszające kwestie społeczne i polityczne. Tygodnik opowiadał się za pozytywizmem i popierał idee rozwoju ekonomicznego Królestwa. Na swoich łamach w 1885 roku wydrukował Placówkę Bolesława Prusa.
Szczególną rolę w zespole redakcyjnym pełnili Stanisław Witkiewicz i Antoni Sygietyński, którzy w swoich artykułach krytykowali pozytywistyczną teorię podrzędnej roli pracy artysty w stosunku do innych form ludzkiej działalności oraz zaznajamiali czytelników z nowych prądami w literaturze i sztuce plastycznej w Europie. Propagowali naturalizm, rozwój przemysłu i antyklerykalizm. Witkiewicz popularyzował również dzieła malarstwa zagranicznego oraz polskich realistów, np. Józefa Chełmońskiego i Aleksandra Gierymskiego.