Węzeł chłonny
Z Wikipedii
Węzły chłonne (limfatyczne) - są owalne. Leżą na przebiegu naczyń limfatycznych. Największe z nich to węzły: podżuchwowe, przyuszne, pachowe, pachwinowe. Grupują się w większe skupienia, w pewnych okolicznościach. Budową przypominają gęstą siatkę. Dzięki tej właściwości oraz zdolności żernej (fagocytozie) znajdujących się w węzłach monocytów, oczyszczają limfę z drobnoustrojów i ich toksyn. Zaś dzięki limfocytom namnażającym się w nich, uczestniczą w mechanizmach odpornościowych organizmu. Skupiają się tam, gdzie ma miejsce kontakt ze środowiskiem zewnętrznym. Koncentrują się przy dużych narządach (pod pachami, w pachwinach). Często powiększają się przy śwince, różyczce i innych chorobach. Wielkość węzłów chłonnych waha się od 2-4 do 30 mm (w stanach zapalnych i chorobach). W węzłach dojrzewają białe ciałka krwi, które produkują przeciwciała, a także usuwają szkodliwe dla organizmu ciała obce.
Zobacz też: limfadenopatia
