Włodzimierz Tarło-Maziński

Z Wikipedii

Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński (ur. 1889, zm. 1967) – polski inżynier, autor pierwszych prac popularnonaukowych z dziedziny radiotechniki w Polsce, nauczyciel, działacz społeczny.

wolnomularz i różokrzyżowiec - szef („generał zakonu") polskiej jurysdykcji Starożytnego i Mistycznego Zakonu Różo-Krzyża (The Ancient Mystical Order Rosae Crucis) oraz prezes Towarzystwa Miłośników Wiedzy i Przyrody, będącego ekspozyturą AMORC, współzałożyciel i prezes powstałego w 1924 r. Polskiego Związku Synarchicznego. Od 1934 r. przedstawiciel generalny Powszechnej Federacji Zakonów i Stowarzyszeń Inicjacyjnych (Fédération Universelle des Ordres et Sociétés Initiatiques) na Polskę.

W czasie wojny przebywał we Francji. Po powrocie do Polski w latach 1945-1947 prezes Komitetu Opieki nad Polakami za Granicą, działającego przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 1945 r. członek PPS. W okresie 1948-1949 więziony przez trzy miesiące. W grudniu 1939 r. był współzałożycielem polskiej loży „Kopernik" w Paryżu, jednak Wielka Loża Francji, do której ta jednostka przystąpiła, uznała go za masona nieregularnego i nie zatwierdziła jego członkostwa w loży „Kopernik".