Wacław żagański

Z Wikipedii

Wacław żagański (urodzony pomiędzy 1420 a 1434 – zmarł 29 kwietnia 1488, Wrocław) - książę żagański od 1439 razem z braćmi, od 1449 z Janem II książę na Przewozie, z powodu choroby psychicznej pod kuratelą brata Jana II, 1476 zrzekł się praw do Głogowa.

Wacław był trzecim pod względem starszeństwa synem księcia żagańskiego Jana I i Scholastyki Saskiej.

Od 1439 po śmierci ojca wraz z braćmi Baltazarem, Rudolfem i Janem II współrządził księstwem żagańskim. W 1449 roku, w wyniku podziału, otrzymał razem z bratem Janem II Przewóz wraz z przyległościami. Z powodu choroby psychicznej nie uczestniczył w życiu politycznym. W roku 1454 Jan II został opiekunem prawnym Wacława oraz zobowiązany został do zapewnienia mu odpowiednich warunków materialnych. W roku 1472, kiedy Jan sprzedał księstwo żagańskie władcom Saksonii, Ernestowi i Albrechtowi, Wacław otrzymał 2100 florenów węgierskich z tytułu renty.

W 1476 roku zrzekł się pretensji do księstwa głogowskiego za sumę 400 guldenów węgierskich i przeniósł się do Wrocławia, gdzie wstąpił do klasztoru przy kościele św. Barbary. Czynnie uczestniczył w życiu religijnym miasta. W 1478 roku sporządził testament, w którym zapisał swój majątek na budowę i wyposażenie kościoła św. Barbary. Po śmierci został pochowany w świątyni, którą ufundował.