Wacław Cegiełka

Z Wikipedii

Wacław Cegiełka (ur. 11 września 1887 w Grabowie, zm. 3 lutego 1966 w Lesznie) – polski działacz społeczny i polityczny, burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego.

Był synem murarza Szczepana i Marianny z Klichowskich. Wzorem ojca wyuczony na murarza, w młodości wyjechał za pracą do Westfalii. Zaangażował się tam w działalność organizacji polskich (Zrzeszenie Zawodowe Polskie, Narodowe Stronnictwo Robotnicze). Odbył roczną służbę wojskową w armii niemieckiej podczas I wojny światowej.

W listopadzie 1918 został członkiem Wydziału Wykonawczego Rady Robotników i Żołnierzy w Poznaniu, pełnił funkcję sekretarza generalnego Sejmu Dzielnicowego oraz członka Naczelnej Rady Ludowej. Stał na czele departamentu Pracy i Opieki Społecznej najpierw w Komisariacie Naczelnej Rady Ludowej, potem w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej. Został w 1919 wybrany do Sejmu Ustawodawczego, jednak mandatu poselskiego nie przyjął.

W latach 1921-1929 był starostą w Kościanie i Czarnkowie, a w latach 1930-1939 burmistrzem Ostrowa Wielkopolskiego. Podczas okupacji niemieckiej ukrywał się w Wielkopolsce, od 1940 przebywał na terenie Generalnego Gubernatorstwa. W 1945 został aresztowany przez Niemców jako zakładnik, udało mu się uciec z transportu.

Po wojnie osiadł w Pile, gdzie do 1948 był starostą, a potem pracował w spółdzielczości pracy inwalidów. Ostatnie lata życia spędził w Lesznie, tam też zmarł. Był dwukrotnie żonaty (z Franciszką Jasiniak, następnie z jej siostrą Zofią); z pierwszego małżeństwa miał czworo dzieci, syna Radosława i córki Irenę, Leokadię i Zdzisławę.

[edytuj] Źródła

• Jerzy Pietrzak, Wacław Cegiełka, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1981.