Walenty Andrychiewicz
Z Wikipedii
Walenty Andrychiewicz można też znaleźć pisownię Walenty Andrychewicz (1787-1849) - polski wojskowy pochodzenia ormiańskiego, generał powstania listopadowego.
Był synem Franciszka, sekretarza komisji skarbu i działacza powstania z 1794 roku i Karoliny Sowińskiej.
Służbę wojskową zaczynał w 1802r. w armii pruskiej i uczestniczył w kampanii antynapoleońskiej 1805 r. Pod Jeną dostał się do niewoli. Po uwolnieniu, w 1807 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. W kampaniach 1807, 1809, 1812-1813 walczył pod Wrzonowem, Sandomierzem, Raszynem. Od 1813 służył w Modlinie a po kapitulacji dostał się do niewoli.
W 1815 r. wstąpił do armii Królestwa Polskiego. Służył w 6. ppl, 3. ppl a następnie został dowódcą 3. ppl. W powstaniu listopadowym 1831 początkowo był dowódcą 1 brygady 2DP później 2 brygady 3DP. Od 11 do 28 września 1831 był dowódca 1 DP. Brał udział w bitwach pod Grochowem, Dobrem. Wziął także udział w operacji pod Liwcem. Przez pewien czas był gubernatorem przedmieścia praskiego. W czasie szturmu armii Paskiewicza na Warszawę bronił Mokotowa i Królikarni. Był jednym z dzielniejszych generałów powstania listopadowego. Po upadku powstania powrócił do Modlina. Skorzystał z amnestii i przeniósł się Warszawy gdzie zmarł w 1849r.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Virtuti Militari
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
Henryk P. Kosk, Generalicja Polska, tom 1 A-Ł, Pruszków 2001, ISBN 83-87103-55-1
