Walery Gadomski
Z Wikipedii
Walery Gadomski (ur. w 1833 r. w Krakowie, zm. 16 marca 1911 w Krakowie), polski rzeźbiarz.
Kształcił się na ASP w Krakowie studiując malarstwo u Wojciecha Stattlera oraz rzeźbę u Henryka Kossowskiego. W latach 1856-1858 studiował w Wiedniu. Uczestniczył w postaniu styczniowym. Od 1876 zatrudniony jako wykładowca w krakowskiej ASP (wówczas jeszcze Szkole Sztuk Pięknych), od 1877 jej profesor. Profesorem Uczelni był do utraty wzroku w 1887. Uczestniczył w odnowie Sukiennic, wykonywał prace rzeźbiarskie przy ryzalicie od strony ul Siennej. Rzeźbił w gipsie, terakocie i marmurze kararyjskim wykonując posągi, popiersia, medaliony.
W latach 90. z powodu utraty wzroku zaprzestał działalności artystycznej, rozpoczęte prace kończył Michał Stefan Korpal, który przejął również pracownię rzeźby Walerego Gadomskiego.
[edytuj] Ważniejsze dzieła
- pomnik Kazimierza III Wielkiego w Bochni (1871)
- pomnik Mikołaja Kopernika w budynku PAN w Krakowie (1872)
- pomnik Jana III Sobieskiego w Ogrodzie Strzeleckim w Krakowie (1883)
- "Herodiada" w Muzeum Narodowym (1883)
- pomnik Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie (1884)
- pomnik Mikołaja Zyblikiewicza na placu Wszystkich Świętych w Krakowie (1887)
- pomnik papieża Piusa IX w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie ( po 1880)
- Statua Zygmunta Augusta.
Tworzył kompozycje figuralne: "Chrystus zdjęty z krzyża" , "Przebudzenie" oraz rzeźby portretowe: Jana Matejki, Lucjana Siemieńskiego. Dzieła artysty utrzymane są w duchu akademickiego eklektyzmu.
[edytuj] Źródła:
- "Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga" (1928-1934)
- "Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego"