Walter Cannon
Z Wikipedii
Walter Bradford Cannon (ur. 19 października 1871 w Prairie du Chien, Wisconsin - zm. 1 października 1945) - amerykański fizjolog, neurolog i psycholog.
W 1939 wprowadził pojęcie homeostazy, na podstawie założeń Claude Bernarda (1857) na temat stabilności środowiska wewnętrznego.
W latach 1906- 1942 profesor Uniwersytetu Harvarda w Cambridge w USA. Pionier nowoczesnej fizjologii, zwłaszcza badań nad fizjologicznymi mechanizmami emocji, roli autonomicznego układu nerwowego i układu hormonalnego w przystosowaniu się organizmu do warunków stresu. Autor tzw. mobilizacyjnej teorii uczuć. Jako pierwszy zastosował metodę promieni rentgenowskich w badaniach czynności przewodu pokarmowego. Jego prace dotyczyły przystosowania się organizmu do warunków stresowych. Współodkrywca zjawiska neurosekrecji. Prekursor medycyny psychosomatycznej.
Prace profesora Waltera Cannona:
- The Mechanical Factors of Digestion (1911),
- Bodily Changes in Pain, Hunger, Fear and Rage (1915),
- Traumatic Shock (1923),
- The Wisdom of the Body (1932).
