Z Wikipedii
Wawrzynek główkowy, wawrzynek główkowaty (Daphne cneorum L.) - gatunek krzewu należący do rodziny wawrzynkowatych. Występuje dziko w południowej i środkowej Europie. W Polsce (gdzie osiąga północno-zachodnią granicę zasięgu) znaleźć go można na Wyżynie Lubelskiej, Wyżynie Sandomierskiej i w Kotlinie Sandomierskiej.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Niski, słabo rozgałęziony, zimozielony krzew lub krzewinka, wysokości 10-50 cm.
- Pędy
- Płożące, cienkie, szarobrunatne.
- Liście
- Ciemnozielone, od spodu sinozielone, lancetowate, długości 1-2 cm i szerokości 3-5 mm, skórzaste, całobrzegie, na szczycie ostro zakończone.
- Kwiaty
- Różowe lub białe, wonne, długości 1,3 cm, zebrane w szczytowych główkach po 5-10 sztuk. Ze względu na długą rurkę zapylane przez długopyszczkowe trzmiele i motyle. Kwitnie w maju i czerwcu.
- Owoce
- Żółtobrunatne pestkowce
- Biotop
- Widne bory sosnowe i zarośla, nasłonecznione stoki. Preferuje suche, jałowe, bogate w węglan wapnia gleby. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Erico-Pinetea[1].
- Roślina trująca
- Cała roślina jest trująca.
Roślina objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[2] i na obszarze Polski uznany za gatunek zagrożony wyginięciem (kategoria zagrożenia V).
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna - chętnie sadzona w ogródkach skalnych. Wymaga słonecznego miejsca. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby.
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
Galeria zdjęć i grafik.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
