Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Z Wikipedii
Wielki mistrz zakonu krzyżackiego (niem. der Hochmeister) - stał na czele zakonu. Był obierany dożywotnio przez kapitułę generalną, złożoną z mistrzów krajowych, dostojników zakonu oraz członków konwentu stołecznego. Wielki mistrz był kierownikiem zakonu i władcą państwa zakonnego, nadto naczelnym wodzem wojsk krzyżackich. Władza jego nie była jednak nieograniczona. Musiał sie liczyć z opinią kapituły generalnej, zbierającej się co roku 14 września, oraz z głosem konwentu stołecznego, którego sam był komturem. Towarzyszył mu stale kontroler tzw. kompan. Po przyjeździe w. mistrzów do Malborka utworzyła się u boku wielkiego mistrza, nie przewidziana w statucie, rada dostojników zakonnych, składająca się z 5 dygnitarzy: wielkiego komtura, wielkiego marszałka, wielkiego szpitalnika, wielkiego szatnego, wielkiego skarbnika oraz jednego z komturów. Tych sześciu tworzyła radę ścisłą, która czasami ulegała rozszerzeniu przez włączenie szafarzy zakonnych (malborskiego i królewieckiego) i niektórych komturów. Rady te ograniczały coraz bardziej władzę w. mistrzów, począwszy od końca XIV wieku. Mimo to wielki mistrz miał jeszcze znaczną powagę mogąc mianować i odwoływać wszystkich dostojników i urzędników oraz stojąc na czele armii.
[edytuj] Bibliografia
- Stefan M. Kuczyński - Wielka Wojna z Zakonem Krzyżackim w latach 1409 - 1411, WIH, Warszawa 1980, s. 68, ISBN 83-11-06262-5