Wieszczba dla Polski

Z Wikipedii

Wieszczba dla Polski - utwór profetyczny, ujęty w formę przepowiedni losów Polski napisany w 1767 przez księdza Marka Jandołowicza (księdza Marka). ^[1].

Zyskał szeroki rozgłos już w momencie publikacji. Profesor Stanisław Pigoń widział w nim "nasienie całej naszej poezji mesjanistycznej". Wielokrotnie odwoływali się do niego Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki.

"Wieszczba dla Polski", księdza Marka

Dotąd królestwo polskie niekwitnące

Dokąd nie będzie wstępno władające,

Ale jak tylko następny nastanie

Drgną strachem lutry, schizma i poganie

Pierwsi dwaj swojej hardości przypłacą

A drudzy prawo wraz z państwem utracą.

Kościół na skale stanie się wspaniały;

Dwugłowy w kolor przybierze się biały,

Jednogłowy piersi czarnego osiędzie,

Z którym złączony cuda czynić będzie.

Natenczas wszelki pielgrzym swoje śluby

Złoży przy grobie Bogu trybut luby.

Niewolnik wolno wyjdzie bez okupu,

Strzelec pozbędzie łakomego łupu.

Róża nature ciepłą w zimną zamieni,

Kogut z chytrości jak wąż się wyleni.

I tak nastaną złote znowu wieki;

Wieść opowiada: czas już niedaleki

Ale ty Polsko, po czasu niewiele

W smutnym się musisz zagrzebać popiele.

Chytrzy sąsiedzi ciebie twoi zdradzą

I z jednym wielkim mocarzem powadzą

Stąd strasznych wojen postaną turnieje,

Miecz krwie niewinnej obficie wyleje,

Wiele odważnych marnie zginie braci,

Wstyd poświęcony Bogu panna straci,

Kapłan ofiarą przy ołtarzu lęże,

W toż licho mnich z zakonnikiem sprzęże.

Cna góra, złotym otoczona kołem,

Niech ufa Bogu, nisko bijąc czołem

Bowiem najbliższa będzie strasznej burzy.

Dym ją z innymi narówno okurzy.

Kościoły z ozdób obdarte zostaną,

Dni prawie wszystkich płaczliwe się staną.

Lecz się najwyższy twej krzywdy użali,

Na nichże samych tę ruinę zwali.

Więc czyń wielkiemu dzięki Bogu wcześnie,

Bo on im przytrze wyniosłego rogu.

A ty jak Feniks z popiołów powstaniesz,

Cnej Europy ozdobą się staniesz.

Przypisy