Marek Jandołowicz

Z Wikipedii

Marek Jandołowicz, OCarm
Data urodzenia	1713
Data śmierci	1799
Funkcja	kaznodzieja
Okres urzędowania	od 1734
Święcenia	1734

Marek Jandołowicz, ksiądz Marek (1713-1799) – karmelita, kaznodzieja, charyzmatyczny przywódca duchowy konfederacji barskiej.

Pochodził z lwowskiej rodziny mieszczańskiej. W 1734 wstąpił do zakonu karmelitów i został kaznodzieją na Białorusi. Wyjątkowe zdolności kaznodziejskie, umiejętność leczenia i sposób obcowania z wiernymi, sprawiły, iż na Podolu zaczął być uważany za cudotwórcę i świętego. Wieścił m. in. rychły upadek Stanisława Augusta. W 1759 został superiorem klasztoru karmelitów w Barze. Wraz z Józefem Pułaskim przygotowywał konfederację barską, stając się jej przywódcą duchowym. 19 czerwca 1768 z krzyżem w ręku wystąpił przeciwko natarciu rosyjskiemu na Bar, podnosząc tym samym morale miasta. Po upadku twierdzy, został pobity przez kozaków i odesłany jako wyjątkowo niebezpieczny do więzienia w Kijowie. Sama Katarzyna II zadecydowała o jego dalszym losie. W okropnych warunkach przesiedział sześć lat w kijowskiej ciemnicy. We wrześniu 1773 został wypuszczony na mocy amnestii. W czasie insurekcji kościuszkowskiej błogosławił jeszcze brygadzie gen. Józefa Kopcia.

Według tradycji jest autorem "Wieszczby dla Polski" albo "Proroctwa ks. Marka", napisanej w 1767 ^[1]. Jego postać stała się natchnieniem dla literatury romantycznej. Dość wymienić tylko "Proroctwo Ks. Marka" Seweryna Goszczyńskiego (1833) i dramat mistyczny Juliusza Słowackiego "Ksiądz Marek" (1843). Postać księdza Marka pojawia się także na początku poematu dygresyjnego "Beniowski" Słowackiego.

Przypisy