Wikariusz sądowy
Z Wikipedii
Wikariusz sądowy (oficjał, z łac. officialis urzędowy) – w kościele rzymskokatolickim mianowany przez biskupa duchowny, wykonujący w zastępstwie i w imieniu biskupa diecezjalnego pełnię jurysdykcji biskupiej w zakresie sądownictwa kościelnego w diecezji. W realizacji tego zadania pomagają mu inni sędziowie mianowani przez biskupa.
Urząd ten powstał w archidiecezji Reims w drugiej połowie XII wieku. W kościele polskim wprowadzony w 1248 na synodzie wrocławskim przez legata papieskiego Jakuba Pantalón. W Polsce funkcję oficjała łączono zazwyczaj z urzędem wikariusza generalnego, a pełnili go przeważnie kanonicy. Powoływano oficjałów generalnych (stołecznych) i foralnych (okręgowych). Urzędy te obsadzali odpowiednio kanonicy kapituł katedralnych i kolegiackich.