Wilhelm Wagner (architekt)

Z Wikipedii

Wilhelm Wagner (ur. 1875 w Rudolstadt, zm. 1933 w Berlinie), niemiecki architekt.

Studiował w Technische Hochschule w Brunszwiku i Monachium, praktykował w pracowni Franza Schwechtena, jednego z wybitniejszych architektów niemieckich tego czasu. Był nauczycielem zawodu w Szkołach Rzemiosł Budowlanych w Holzminden i Kolonii, a następnie asystentem Johannesa Vollmera (pioniera, na gruncie niemieckim, szerokiego zastosowania betonu i żelazobetonu w architekturze) w Technische Hochschule w Charlottenburgu.

W 1903 r. jego projekt Deutschen Künstlerheim w Rzymie wygrał w prestiżowym konkursie architektonicznym Schinkel — Wettbewerb. Wśród wielu nagród jakie otrzymał w pierwszych dwu dekadach XX w. warto jeszcze wymienić Wielką Nagrodę Państwową Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Był architektem miejskim w Naumburgu, w 1906 r. roku został architektem miejskim Głogowa. W 1914 r. został dyrektorem Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Berlinie.

Szkoła Realna, dziś Zespół Szkół Zawodowych w Głogowie, proj. W. Wagner

Wilhelm Wagner jest autorem pomników oraz gmachów publicznych i prywatnych w Naumburgu, Głogowie, Zielonej Górze (kościół Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze), Neuenhagen, Eisenach, Gelsenkirchen, Brunszwiku i Berlinie. Był także jurorem licznych konkursów architektonicznych na północnych obszarach Dolnego Śląska. Sam także brał udział w licznych konkursach na gmachy użyteczności publicznej w różnych miastach niemieckich.

Spośród wielu kolejnych obszarów aktywności architekta istotną była funkcja architekta miejskiego Głogowa. Wilhelm Wagner był współtwórcą dynamicznego rozwoju urbanistycznego i architektonicznego miasta w latach 1907-1914, będącego konsekwencją zniesienia w 1903 r. statusu twierdzy i przejęcia przez władze miejskie obwarowań i umocnień blokujących dotąd rozbudowę tego ośrodka. Opracował szczegółowe plany zagospodarowania przestrzennego południowych i zachodnich odcinków dawnych obwarowań, programy zabudowy nowych obszarów miejskich i przedmieść.

Był architektem, którego twórczość podlegała ciągłej ewolucji formy i stylowych nawiązań, stanowiąc świetny przykład przemian niemieckiej architektury pierwszych dekad ubiegłego stulecia, w zgodzie z aktualnymi, szybko zmieniającymi się modami i trendami ideowymi. Od historyzującego eklektyzmu, przez wyśmienite realizacje indywidualnie interpretowanego, zmodernizowanego Jugendstilu po czerpiące z najlepszych wzorców realizacje w nowoczesnych funkcjonalistycznych formach.

Bibliografia

• W. Wagner, Aus dem neuen Glogau (w:) "Schlesien", 1910/3.
• W.C. Behrent, Neuere Baukunst in Schlesien (w:) "Architektonische Rundschau", 1915/14.
• U. Thieme, F. Becker, Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart, t. XVII, Lipsk 1924, s. 548-549.
• J. Opaska, Witraże, polichromie i mozaika kościoła Zbawiciela w Zielonej Górze (w:) "Studia Zielonogórskie", 2005, T. 11, s. 77-94.
• J. Opaska, Wilhelm Wagner (w:) "Encyklopedia Ziemi Głogowskiej", 2007, zeszyt nr 66/67.