William Bligh

Z Wikipedii

William Bligh (ur. 9 września 1754 w Plymouth, zm. 7 grudnia 1817 w Londynie), oficer marynarki brytyjskiej.

Urodził się w Plymouth w południowo-wschodniej Anglii. W 1776 został wybrany przez James Cooka na członka załogi, która uczestniczyła w trzeciej i jego ostatniej podróży. W 1787 objął dowództwo nad statkiem Bounty, z którym udał się najpierw na Tahiti, aby zdobyć sadzonki drzewa chlebowego, które miało służyć jako pokarm dla niewolników w koloniach brytyjskich na Karaibach. Krótko po wypłynięciu z Tahiti na okręcie wybuchł bunt, któremu przewodził Fletcher Christian. Buntownicy zaopatrzyli Bligha i 18 wiernych mu członków załogi tylko w szalupę, małe zapasy żywności, sekstans, zegarek kieszonkowy, natomiast mapy i kompas zatrzymali dla siebie. Najbliższym punktem do którego mogli dotrzeć wierni Koronie Brytyjskiej marynarze był Timor, należący wtedy do Holendrów. Wcześniej jednak załoga szalupy przeżyła ciężkie chwile. Najpierw dopłynęła do Tofoa, aby zdobyć niezbędne zapasy. Została tam zaatakowana przez tubylców (w czasie walk zginął jeden z członków załogi). Po ucieczce z Tofoy Bligh nie zatrzymywał się na następnych wyspach (Fidżi), ponieważ wiadomo było że ich mieszkańcy są kanibalami, a marynarze nie mieli żadnej broni.

Na szczęście Bligh posiadał znakomite umiejętności nawigacyjne. Dzięki nim dokonał rzeczy prawie niemożliwej, pokonując 6701 km i docierając do Timoru po 41 dniach podróży i z tylko jednym zmarłym marynarzem zabitym przez krajowców na Tofoa.

Po tym wyczynie Bligh służył pod komendą Nelsona w czasie bitwy kopenhaskiej. W 1805 został czwartym gubernatorem Nowej Południowej Walii, gdzie również przyszło mu walczyć z buntem tzw. "Rum Rebellion" (został nawet uwięziony).

Bligh został pochowany w rodzinnym grobowcu w Lambeth.