Witold Giełżyński
Z Wikipedii
Witold Giełżyński (ur. 9 czerwca 1886 w Krasnymstawie, zm. 31 grudnia 1966 w Warszawie) – dziennikarz, publicysta polski.
Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego w Lublinie, gdzie działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej. Za udział w strajkach szkolnych relegowany z gimnazjum, w rezultacie szkołę średnią ukończył w 1906 w Warszawie. W 1908 wydalony przez władze rosyjskie z granic Królestwa Polskiego wyjechał do Paryża.
Jako dziennikarz debiutował w 1907 w czasopiśmie "Wiedza". Od 1914 pisał w miesięczniku "Myśl Polska", redagował (1914-11915) "Nowy Kurier Łódzki", od 1920 pisał w "Kurierze Polskim", w latach 20. i 30. w "Epoce", "Ekspresie porannym", "Świecie" i "Kurierze Czerwonym" i innych czasopismach.
Podczas wojny redagował "Wiadomości Polskie" (organ AK), pisał też w "Biuletynie Informacyjnym" i "Rzeczypospolitej Polskiej". Po wojnie publicysta "Kuriera codziennego" (do 1947 równocześnie redaktor naczelny "Gazety Ludowej"). Pracę w zawodzie dziennikarskim zakończył w 1948.
Ojciec dziennikarza Wojciecha Giełżyńskiego.
Autor opracowania przeglądowego (wydanego w 1962) pt. "Prasa Warszawska 1661-1914".
