Wiza
Z Wikipedii
Wiza (z fr. visa) - pisemne zezwolenie na przekroczenie granicy lub pobyt na terenie obcego państwa wystawiane cudzoziemcom przez przedstawicielstwa dyplomatyczne - konsulaty tegoż państwa. W niektórych wypadkach może być też uzyskana na przejściach granicznych. Wiza ma zazwyczaj postać naklejki w paszporcie lub innym dokumencie podróży, może też mieć postać stempla lub wpisu.
To, czy w podróży do konkretnego państwa potrzebna jest wiza, zależy od indywidualnych umów międzynarodowych między konkretnymi krajami lub organizacjami międzynarodowymi (takimi jak Unia Europejska) i ma charakter zmienny (nie jest ustalane "raz na zawsze"). Ruch bezwizowy występuje w zasadzie między krajami związanymi ze sobą w jakiś sposób politycznie, gospodarczo lub militarnie, aczkolwiek są od tego wyjątki. Istnieją także nieliczne kraje, które na podstawie własnego prawa imigracyjnego zniosły obowiązek wizowy dla obywateli wszystkich krajów świata (zwykle są to małe państwa wyspiarskie, żyjące głównie z turystyki). Informacje na temat obowiązku wizowego można uzyskać w przedstawicielstwie dyplomatycznym danego państwa.
Szczególny rodzaj ruchu bezwizowego występuje wewnątrz strefy Schengen w Unii Europejskiej.
[edytuj] Wizy polskie (stan obowiązujący we wrześniu 2006)
Cudzoziemcom z krajów spoza Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego wydawane są w polskich placówkach konsularnych następujące rodzaje wiz:
- pobytowe (krótkoterminowa albo długoterminowa) – wydawane cudzoziemcom udającym się w podróż do Polski w celach turystycznych, biznesowych, z zamiarem podjęcia pracy, studiów, itp.; wiza taka uprawnia do jednego lub kilku następujących po sobie wjazdów do Polski i pobytu w Polsce:
- łącznie przez 3 miesiące w okresie pół roku od pierwszego wjazdu (wiza krótkoterminowa)
- łącznie przez rok w okresie ważności[1] wizy (wiza długoterminowa)
- lotniskowe – wydawane obywatelom niektórych krajów podróżujących tranzytem przez Polskę do innych państw; wiza taka uprawnia do spędzenia na lotnisku międzynarodowym w jego strefie tranzytowej do 2 dni
- tranzytowe – wydawane są cudzoziemcom podróżujących tranzytem przez Polskę do innych państw; wiza taka uprawnia do spędzenia w Polsce do 5 dni, przy czym w staraniach o taką wizę należy mieć już wizę kraju docelowego[2]
- wjazdowe – wydawane obywatelom innych państw, którzy wcześniej już uzyskali tytuł prawny do pobytu w Polsce (np. repatriantom); wiza wjazdowa uprawnia do jednorazowego wjazdu do Polski
- dyplomatyczne, służbowe i kurierskie - specjalne rodzaje wiz wydawane dyplomatom, członkom personelu konsularnego i innym cudzoziemcom wykonującym swoje zadania związane z pracą placówek zagranicznych w Polsce; wizy takie wydawane są na podstawie not dyplomatycznych i uprawniają do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 6 miesięcy od daty ich wystawienia oraz do pobytu w Polsce przez 3 miesiące (dyplomatyczna i służbowa) lub 10 dni (kurierska).
Aktualny wykaz państw wraz z regulacjami wizowymi publikuje na swoich stronach Ministerstwo Spraw Zagranicznych [1].
Przypisy
- ↑ okres ważności wizy pobytowej długoterminowej może wynosić do 5 lat
- ↑ od 1 sierpnia 2006 wiza tranzytowa nie jest wymagana od cudzoziemców mających ważne wizy do Austrii, Belgii, Cypru, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Islandii, Litwy, Luksemburga, Łotwy, Malty, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Węgier i Włoch, a także Szwajcarii i Liechtensteinu; zwolnienie to zatem nie dotyczy podróży do Wielkiej Brytanii i Irlandii; w przypadku podróży do tych dwóch ostatnich krajów od posiadania wizy tranzytowej przez Polskę zwolnieni są tylko obywatele Białorusi i Ukrainy; nadal jednak utrzymana jest zasada 5 dni, w ciągu których musi się odbyć podróż tranzytem przez Polskę