Wołodymyr Kłyczko

Z Wikipedii

Wołodymyr Kłyczko

Pseudonim	Steelhammer/Dr.
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1976 Semipałatyńsk
Narodowość	Ukraina
Styl	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	53
Zwycięstwa	50
Nokauty	44
Porażki	3
Remisy	0
No contests	0

Dorobek medalowy

Atlanta 1996
Złoto	boks (waga superciężka)

Wołodymyr Kłyczko, ukr. Володимир Володимирович Кличко, ros. transkrypcja imienia i nazwiska: Władimir Kliczko (ur. 25 marca 1976 w Semipałatyńsku w Kazachstanie) – ukraiński bokser wagi ciężkiej, aktualny mistrz świata organizacji IBF oraz WBO.

Podobnie jak jego brat, studiował filozofię i sport na Uniwersytecie Kijowskim. Ma doktorat.

[edytuj] Kariera amatorska

Największym sukcesem Wołodymyra Kłyczki w boksie amatorskim był złoty medal zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996. Kłyczko był też pięciokrotnym mistrzem Ukrainy, wicemistrzem Europy z 1996, mistrzem Europy juniorów z 1993 oraz srebrnym medalistą mistrzostw świata juniorów z 1994. Jego bilans walk amatorskich to 112 walk wygranych i tylko 6 porażek.

[edytuj] Kariera zawodowa

Karierę zawodową rozpoczął w Niemczech, razem ze swoim starszym o pięć lat bratem, Witalijem. W swoim debiucie znokautował w pierwszej rundzie Fabiana Mezę. W ciągu dwóch następnych lat stoczył łącznie 24 pojedynki. Wszystkie wygrał, większość kończąc nokautem w pierwszych rundach.

5 grudnia 1998 doznał pierwszej, zaskakującej porażki – z przeciętnym amerykańskim pięściarzem Rossem Puritty. Kłyczko miał znaczną przewagę, lecz pod koniec walki zupełnie stracił siły. W dziesiątej rundzie dwukrotnie leżał na deskach, a w jedenastej, po kolejnych silnych ciosach Amerykanina, trener Wołodymyra wbiegł na ring i przerwał walkę^[1].

W 1999 wygrał wszystkie siedem walk, w tym z Axelem Schulzem o mistrzostwo Europy.

Kolejny rok był dla Kłyczki bardzo udany. Najpierw pokonał przed czasem trzech kolejnych rywali: Paea Wolfgramma (nokaut w pierwszej rundzie), Davida Bostice (w drugiej rundzie, wcześniej Amerykanin był cztery razy liczony) oraz Monte Barretta (pięć razy na deskach, techniczny nokaut w siódmej rundzie). W październiku dostał szansę walki o mistrzostwo świata organizacji WBO z Chrisem Byrdem. Co ciekawe, Amerykanin wywalczył ten tytuł pół roku wcześniej, wygrywając ze starszym bratem Wołodymyra, Witalijem. Wołodymyr miał w tej walce znaczną przewagę i wygrał zdecydowanie na punkty, a Byrd dodatkowo zaliczył dwa upadki – w dziewiątej i jedenastej rundzie.

W 2001 Kłyczko stoczył dwie walki w obronie mistrzowskiego pasa. Nie dał w nich swoim rywalom żadnych szans, pokonując technicznym nokautem najpierw Derricka Jeffersona (druga runda)^[2], a następnie Charlesa Shufforda (szósta runda)^[3].

Następny rok to kolejne trzy udane obrony – z Francoisem Botha^[4], ponad czterdziestoletnim byłym mistrzem świata Rayem Mercerem^[5] oraz z Jameelem McCline^[6]. Także te walki wygrał przed czasem.

Tytuł mistrzowski stracił 8 marca 2003, w swojej szóstej obronie, z południowoafrykańskim bokserem Corrie Sandersem. Walkę przegrał zaskakująco szybko, przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, ale już w pierwszym starciu był dwa razy liczony^[7].

Po dwóch kolejnych łatwo wygranych walkach w Niemczech, Kłyczko zmierzył się z Lamonem Brewsterem o wakujący tytuł mistrza świata organizacji WBO, ponieważ Corrie Sanders zrzekł się go aby móc walczyć z Witalijem Kłyczko o pas mistrzowski organizacji WBC. Walka odbyła się 10 kwietnia 2004 w Las Vegas. Przez cztery pierwsze rundy Ukrainiec miał znaczną przewagę. W czwartej rundzie po ciosie Kłyczki Brewster leżał na deskach. Jednak w następnej rundzie sytuacja diametralnie się odwróciła. Po serii silnych ciosów Wołodymyr był liczony, a po zakończeniu piątej rundy najpierw upadł, a później nie mógł dojść o własnych siłach do swojego narożnika. Sędzia był zmuszony zakończyć walkę^[8].

Po pokonaniu w dwóch następnych potyczkach DaVarryla Williamsona^[9] i Eliseo Castillo^[10] Kłyczko stanął do walki eliminacyjnej o pozycję numer jeden w rankingu organizacji IBF i WBO. Jego rywalem był Nigeryjczyk, Samuel Peter. Ukrainiec wygrał ten pojedynek na punkty,mimo że trzy razy leżał na deskach i był liczony^[11].

22 kwietnia 2006 Kłyczko stoczył kolejną walkę o tytuł mistrza świata, tym razem organizacji IBF. Jego rywalem był po raz drugi Chris Byrd. Pojedynek miał jednostronny przebieg i zakończył się zwycięstwem Kłyczki po technicznym nokaucie w siódmej rundzie^[12]. Do końca 2007 trzykrotnie obronił swój tytuł. W listopadzie 2006 w siódmej rundzie zwyciężył z Calvinem Brockiem^[13], 10 marca 2007 przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie pokonał Raya Austina^[14], a 7 czerwca tego samego roku udanie zrewanżował się Lamonowi Brewsterowi, pokonując go szóstej rundzie^[15].

23 lutego 2008 w Nowym Jorku w Madison Square Garden stoczył walkę unifikacyjną z mistrzem WBO, Sułtanem Ibragimowem. Kłyczko po nudnej walce wygrał pojedynek na punkty^[16].