Wodolot

Z Wikipedii

Wodolot - jednostka pływająca charakteryzująca się zainstalowanymi pod kadłubem płatami nośnymi, które powodują wynurzanie się kadłuba z wody wraz ze wrostem prędkości jednostki. Dzięki wynurzeniu kadłuba zmniejszeniu ulegają opory ruchu i wodolot może osiągać prędkości przekraczające 50 węzłów. Wodoloty znajdują zastosowanie zarówno w żegludze śródlądowej i przybrzeżnej, jak również marynarce wojennej.

Za pierwszego konstruktora wodolotu uważa się Włocha - Enrico Forlaniniego, który w 1906 roku zbudował tego typu jednostkę osiągającą prędkość 38 węzłów.

Pierwszym wodolotem, który wszedł do służby był HD-4 (Hydrodrome 4) autorstwa Aleksandra Bella. Maszyna ta mogła rozpędzić się do 61,5 węzła.

Próby budowy wodolotów podejmowano także w Polsce, czego efektem była konstrukcja z 1966 roku, Zryw-1 której konstruktorem był Lech Kobyliński.

Zaletą wodolotów jest wysoka prędkość, jaką są w stanie rozwinąć przy stosunkowo niewielkiej mocy silnikach. Wadą są poważne ograniczenia gabarytowe i niewielka dzielność morska.

Najszybszym zbudowanym kiedykolwiek wojskowym wodolotem był radziecki Sokoł, który przy 465 tonach wyporności osiągał prędkość 60 węzłów. Wśród jednostek cywilnych największą prędkość (70 węzłów) osiągnęła jednostka zaprojektowana przez firmę Hydrofoils Incorporated.