Wojciech Staroźrebski-Sobiejuski
Z Wikipedii
ks. bp Wojciech Staroźrebski-Sobiejuski herbu Dołęga (ok. 1517-1580)- bp chełmski (6 listopada 1562 – 11 grudnia 1577) kanonik płocki i włocławski, archidiakon dobrzyński i krakowski, sekretarz królewski. W dniu 6 listopada 1562 r. mianowany został biskupem chełmskim.
Urodzony ok. 1517 r. Studiował najpierw w Akademii Krakowskiej, a później - w Bolonii, w Padwie;
Po powrocie do Polski został sekretarzem Zygmunta I Starego i jego posłem w Rzymie. Biskupem chełmskim został w 1562 r. Wśród wielu nie uporządkowanych spraw w diecezji chełmskiej, które wymagały od nowego biskupa podjął porządkowe działania. Zadbał o stworzenie odpowiednich warunków bytowych oddając w użytkowanie kapituły dawny pałac biskupi. Uporządkował statuty kapitulne.
W 1572 r. przekazał wieczyście tejże kapitule wszelkie dochody i dobra należące do kościoła krasnostawskiego (biskupiego). Od 1572 r. przebywał też na dworze Anny Jagiellonki. Sprawował swój urząd przez 15 lat. W dniu 11 grudnia 1577 r. przeniesiony został na biskupstwo przemyskie, gdzie rządy objął w dniu 9 marca 1578 r.
Niektórzy historycy zarzucają Staroźrebskiemu ponowne sprowadzenie Żydów do miast biskupich oraz udzielenie im zezwolenia na pędzenie wódki (m.in. w Skierbieszowie) i wybijanie wosku, za co w zamian mieli uiszczać odpowiednie opłaty wynoszące 20 grzywien rocznie.
Biskup Staroźrebski zmarł w 1580 r. w Przemyślu.
- Bibliografia: Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, k. 416-417. ISBN 83-211-1311-7
