Wojna Bizancjum z Arabami
Z Wikipedii
W latach 634 - 641 ziemie cesarstwa bizantyjskiego zostały zagrożone najazdem arabskim. Początkowo Arabowie zadowalali się łupieniem bogatych ziem Syrii cesarskiej i Mezopotamii. Natrafili jednak na tak słaby opór ze strony cesarstwa, że szybko zapragnęli podbić jak największą ilość ziem.
W roku 634 Arabowie uderzyli na Syrię i Palestynę a pod Jerozolimą rozbili armię cesarską. Rok później zdobyli Damaszek.
Cesarz Herakliusz wystąpił zbrojnie przeciwko najeźdźcom, jednak został pokonany przez wodza arabskiego Khalida nad rzeką Jarmuk (20 sierpnia 636). Po tej klęsce cesarz opuścił Syrię. Wkrótce padły Jerozolima i Antiochia (638).
Kolejnym etapem kampanii Arabów był Egipt, gdzie zdobyli oni Babilon oraz Aleksandrię. W roku 641 zmarł Herakliusz co wywołało kryzys polityczny w osłabionym najazdami państwie.
Kolejna fala najazdów arabskich spadła na cesarstwo po śmierci cesarza Konstansa II w roku 668. Arabowie zablokowali Konstantynopol w latach 673 - 677. Miasto uratowało się dzięki nowemu wynalazkowi, broni zwanej greckim ogniem - mieszanki zapalającej niszczącej statki nieprzyjacielskie. W końcu kalif Moawija zawarł z cesarstwem traktat pokojowy zobowiązując się płacić trybut z Syrii.
Wojna Bizancjum z Arabami 634-641
