Wojna domowa na Litwie 1700

Z Wikipedii

Wojna domowa na Litwie 1700 (kolizja litewska) – wystąpienie litewskich rodów magnackich Wiśniowieckich, Radziwiłłów, Paców i Ogińskich popieranych przez średnią szlachtę przeciwko dominującej w Wielkim Księstwie Litewskim pozycji rodu Sapiehów.

Pod koniec XVII wieku Sapiehowie skumulowali w swoich rękach najważniejsze litewskie urzędy centralne: hetmanem wielkim litewskim był Kazimierz Jan Sapieha, marszałkiem wielkim litewskim Aleksander Paweł Sapieha, podskarbim wielkim litewskim Benedykt Paweł Sapieha. Sprawując faktyczną władzę nad Litwą, Sapiehowie potrafili obrócić działanie aparatu administracyjnego na swój prywatny użytek. Sami egzekwowali wydawane przez siebie wyroki sądowe, przyczyniając się do upadku fortun swoich konkurentów. Spowodowało to zbrojne wystąpienie rodów magnackich, które poczuły się dyskryminowane.

Ziemie litewskie pogrążyły się w 1700 roku w krwawej bratobójczej wojnie domowej, obie strony bezlitośnie niszczyły dobra swoich przeciwników. 18 listopada 1700 doszło do decydujacego starcia w bitwie pod Olkienikami, gdzie Sapiehowie zostali ostatecznie pokonani, tracąc swoją pozycję na Litwie.