Wojna lorda Dunmore'a

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Wojna lorda Dunmore'a 1763-1774 r. to konflikt białych z Indianami, wywołany nadawaniem przez lorda Dunmore'a z Wirginii praw osiedleńczych dla weteranów wojen indiańskich na ziemiach położonych na zachód od Appalachów.

Polityka osiedlania doprowadziła do wybuchu licznych walk z zamieszkałymi te tereny Indianami. Walki z białymi przekształciły się stopniowo w walkę narodowo wyzwoleńczą. Indianie z plemienia Szawanezów atakowali osadników na zajętych terenach, co skłoniło gubernatora Wirginii do wysłania im z pomocą 1500 ludzi z lokalnej milicji. Siły te pod wodzą Sir Williama Johnsona miały zapobiec też połączeniu się plemion Szawanezów z Irokezami. Do poważniejszego starcia doszło pod Point Pleasant, gdzie Indianie dowodzeni przez Hokoleskwę (blade of corn, Cornstalk) zaskoczyli oddział milicji zabijając 50 i raniąc 100 ludzi. Walki toczyły się do roku 1774 w którym wódz Szawanezów zawarł ostatecznie pokój z gubernatorem.