Wrony (film)

Z Wikipedii

Wrony
Plakat
Gatunek	psychologiczny
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Główne role	Karolina Ostrożna Kasia Szczepanik Anna Prucnal Małgorzata Hajewska
Data premiery	1 czerwca 1994
Czas trwania	63 min.
Produkcja
Reżyseria	Dorota Kędzierzawska
Scenariusz	Dorota Kędzierzawska
Muzyka	Włodzimierz Pawlik
Zdjęcia	Artur Reinhart
Scenografia	Magdalena Kujszczyk
Kostiumy	Magdalena Biedrzycka
Montaż	Dorota Kędzierzawska Artur Reinhart
Produkcja	Studio Filmowe "Oko"
Wrony na Filmweb.pl
Wrony na IMDb

Wrony – polski film psychologiczny nakręcony przez Dorotę Kędzierzawską w 1994 roku. Tematem filmu jest samotność, miłości i potrzeba miłości.

[edytuj] Obsada

Karolina Ostrożna – jako Wrona
Kasia Szczepanik – jako Maleństwo
Anna Prucnal – jako nauczycielka wf-u
Małgorzata Hajewska – jako matka Wrony
Ewa Bukowska – jako matka Maleństwa
Krzysztof Grabarczyk – jako ojciec Maleństwa
Agnieszka Pilaszewska – jako matka Piotrusia
Antoni Majak – jako starszy pan
Paul Verkade – jako cudzoziemiec
Bartłomiej Topa – jako policjant
Marek Bukowski – jako pan młody
Katarzyna Gajewska – jako piekareczka
Kazimierz Rabski – jako mężczyzna

[edytuj] Nagrody filmowe

1994:
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
  - dla Doroty Kędzierzawskiej: nagroda specjalna jury, nagroda Radia Gdańsk "Złoty Klakier" dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu oraz nagroda dziennikarzy
  - dla Artura Reinharta nagroda "Non Stop Servis"
- Polska Federacja Dyskusyjnych Klubów Filmowych – dla Doroty Kędzierzawskiej nagroda "Don Kichot" dla najlepszego polskiego filmu ostatniego sezonu^[1]
- Międzynarodowy Festiwal Autorów Obrazu "Camerimage" w Łodzi – za djęcis dla Artura Reinharta nagroda "Złota Żaba"
- Międzynarodowy Festiwal Filmowy dla Dzieci i Młodzieży w Bellinzona – dla Doroty Kędzierzawskiej Grand Prix Bronze
- Międzynarodowy Festiwal Filmów Komediowych w Vevey – dla Doroty Kędzierzawskiej nagroda "Charlie Chaplin"
- Festiwal Filmowy w Cannes – dla Doroty Kędzierzawskiej nagroda "Coup de Coeur"
1995:
- Lubuskie Lato Filmowe w Łagowie – dla Doroty Kędzierzawskiej Dyplom Stowarzyszenia Filmowców Polskich
1996:
- Festiwal Filmów dla Dzieci w Poznaniu
  - dla Doroty Kędzierzawskiej Grand Prix "Poznańskie Złote Koziołki" w ramach konkursu międzynarodowego (Za harmonijne współbrzmienie wszystkich elementów filmu i sugestywne potwierdzenie idei, że kino jest sztuką), nagroda CIFEJ w konkursie międzynarodowym, nagroda "Poznańskie Koziołki" w kategorii fabularnych filmów aktorskich oraz "Poznańskie Koziołki" za reżyserię
  - dla Artura Reinharta nagroda "Poznańskie Koziołki" za zdjęcia w konkursie międzynarodowym oraz "Poznańskie Koziołki" za zdjęcia
  - dla Włodzimierza Pawlika nagroda "Poznańskie Koziołki" za muzykę w konkursie międzynarodowym
  - dla Karoliny Ostrożnej nagroda "Poznańskie Koziołki" dla najlepszego odtwórcy roli dziecięcej w konkursie międzynarodowym oraz "Poznańskie Koziołki" dla najlepszego aktora
  - dla Kasi Szczepanik nagroda "Poznańskie Koziołki" dla najlepszego aktora oraz Nagroda Jury Dziecięcego "Marcinek" za najlepszą rolę dziecięcą (Jury Dziecięce stwierdziło, że najlepszym filmem festiwalu były "Wrony", ale uznało go za film przeznaczony nie dla dzieci)

[edytuj] Muzyka

Jan Sebastian Bach Partita e-moll, wyk. Włodzimierz Pawlik
Christoph Willibald Gluck Orfeusz i Eurydyka (aria), wyk. Jadwiga Kotnowska, Włodzimierz Pawlik
Wolfgang Amadeus Mozart Zaide (aria), wyk. Jolanta Żmurko, Warszawska Symphonietta pod dyr. Rubena Silvy
piosenka Bajka iskierki do słów Janiny Porazińskiej

[edytuj] Ciekawostki

Film kręcono w Toruniu:

Występują tu liczne ujęcia architektury Torunia, widać wyraźnie toruńskie ulice czy Bulwar.
Część zdjęć kręcono w zabytkowej wilii przy Mickiewicza 20 w Toruniu. Wybitny, secesyjny wystrój wnętrza wykonywała znana wówczas w całej Europie spółka architektów wiedeńskich – F. Fellnera i H. Helmera (twórców projektów budynków teatralnych m.in.: w Wiedniu, Augsburgu, Czerniowcach, Cluju, Cieszynie, Teatru Wilama Horzycy w Toruniu czy opery w Odessie). Pierwsze piętro budynku na potrzeby Konsulatu Królestwa Belgii (1920-39) wynajmowano od zajmującej parter willi zamożnej toruńskiej rodziny Kuczyńskich.