Wybory parlamentarne w Zimbabwe w 2005 roku
Z Wikipedii
do obsadzenia: 120 spośród 150 miejsc w Izbie Zgromadzenia (House of Assembly) na 5-letnią kadencję w okręgach jednomandatowych; spośród pozostałych mandatów 12 obsadzają ludzie mianowani przez Prezydenta, 10 - tradycyjni wodzowie plemienni, a 8 - gubernatorzy prowincji, także nominowani przez głowę państwa
WYNIKI: frekwencja 47,66%
- Afrykańska Narodowa Unia Zimbabwe - Front Patriotyczny (Zimbabwe African National Union - Patriotic Front; przywódca: Robert Mugabe) 58,22%, 78 mandatów
- Ruch na rzecz Zmiany Demokratycznej (Movement for Democratic Change; Morgan Tsvangirai) 38,61%, 41 mandatów
- niezależni 0,66%, 1 mandat
- Afrykańska Narodowa Unia Zimbabwe - Ndonga (Zimbabwe African National Union - Ndonga; Wilson Kumbula) 0,25%, bez mandatu
Ppozycja, skupiona wokół Morgana Tsvangiraia, oraz komentatorzy międzynarodowi uznali wybory za sfałszowane. Rząd Zimbabwe dopuścił do obserwowania wyborów jedynie przedstawicieli krajów afrykańskich, azjatyckich, południowoamerykańskich i Rosji. Większość z nich uznała ważność wyborów. Opozycjoniści mówią jednak o zastraszaniu wyborców i przypadkach korupcji i przemocy, stosowanej przez bojówki ZANU-PF. Mimo to w niektórych prowincjach MDC nie oddał ZANU-PF ani jednego mandatu (Bulawayo), a w niektórych tylko po jednym (Harare, Matabele Północne). MDC utracił jednak zdolność blokowania zmiany konstytucji, bowiem utracił w stosunku do poprzednich wyborów aż 16 mandatów, który w całości przeszły do ZANU-PF, zaś do liczby miejsc obsadzonych przez tę ostatnią partię należy dodać 20 pośrednich i bezpośrednich nominatów prezydenta Roberta Mugabe i 10 tradycyjnych wodzów plemiennych, którzy zazwyczaj popierają władzę.
[edytuj] Źródło
e-Polityka.pl: Kronika wyborcza: marzec 2005; opracował Michał Potocki (umieszczone w Wikipedii za zgodą redakcji)
