Wybory uzupełniające

Z Wikipedii

Wybory uzupełniające - wybory przeprowadzane w celu uzupełnienia składu wybieranego organu.

[edytuj] W Polsce

W Polsce przeprowada się je w celu:

• obsadzenia wygasłego mandatu senatora w Senacie RP,
• obsadzenia wygasłego mandatu radnego w radzie gminy w gminie liczącej do 20 tys. mieszkańców.

W przypadku opróżnienia mandatu posła na Sejm na wakujące miejsce wchodzi kandydat z tej samej listy, który uzyskał kolejno największą liczbę głosów.
W identyczny sposób następuje uzupełnienie składu rady gminy w gminie liczącej powyżej 20 tys. mieszkańców, w radzie powiatu oraz w sejmiku województwa, a także obsadzenie wakującego mandatu wybranego w Polsce posła do Parlamentu Europejskiego.

Nie są natomiast wyborami uzupełniającymi wybory wójta, burmistrza bądź prezydenta miasta w przypadku opróżnienia tego urzędu. W tym przypadku właściwe jest określenie "wybory przedterminowe".

[edytuj] Na świecie

Wybory uzupełniające występują w systemach politycznych państw świata w dwóch głównych odmianach. Pierwsza jest zbliżona w swej istocie do wyżej opisanego polskiego zastosowania i służy uzupełnieniu opróżnionego (najczęściej z powodu śmierci lub rezygnacji dotychczas zajmującego je polityka) miejsca w organie wybieranym na zasadach ordynacji większościowej. W ten sposób uzupełnia się skład m.in. brytyjskiej Izby Gmin. Wybranej taką metodą osobie nie przysługuje pełna długość kadencji - niejako kończy ona tylko kadencję swojego poprzednika, a po jej upływie musi ponownie stanąć do wyborów.

Drugie zastosowanie odnosi się do organów kolegialnych, których skład w każdych wyborach odnawiany jest jedynie częściowo. Np.Senat USA liczy stu członków, zaś podczas każdych wyborów do Izby Reprezentantów (co 2 lata), przedmiotem wyborów staje się także 1/3 miejsc w Senacie. W ten sposób kadencja każdego senatora liczy sześć lat, jednak nawet w przypadku, gdyby w danych wyborach wszystkie mandaty uzyskały osoby o niewielkim wcześniejszym doświadczeniu parlamentarnym, i tak "nowicjusze" będą stanowić tylko 1/3 składu izby. Rozwiązanie takie służy zapewnieniu ciągłości jej działania i uniknięciu sytuacji, w której większość członków "uczy się" dopiero swej roli, co negatywnie wpływa na jakość prac całej izby.