Wykolejenie społeczne
Z Wikipedii
Wykolejenie społeczne polega na takim przeciwstawieniu się normom, które burzy wszelki ład społeczny, warunkujący istnienie kultury, czyli na przeciwstawianiu się społeczeństwu jako całości.
Wykolejenie społeczne:
- wykolejenie obyczajowe (występowanie przeciwko obyczajom (prostytucja))
- wykolejenie przestępcze (występowanie przeciwko normom prawnym (kradzież, bandytyzm, morderstwo, łapówkarstwo)
Występują 2 rodzaje kontroli wewnętrznej:
- Kontrola przez antycypację zewnętrznych skutków własnego postępowania
- Kontrola przez antycypację wewnętrznych skutków własnego postępowania
U młodzieży wykolejonej obraz własnej osoby jest słabo ukształtowany, mało realistyczny, ze względu na przejawiany przez te jednostki kompleks niższości. U psychopatów jest zupełny brak kompleksu niższości i winy. Nie przejawiają oni potrzeby związków emocjonalnych z innymi ludźmi. U osób wykolejonych występuje niski poziom syntonii - jest to umiejętność doznawania przykrości w obecności człowieka cierpiącego i umiejętność doznawania przyjemności na widok objawów czyjejś radości. U psychopatów występuje zupełny brak syntonii, ale dość dobrze rozwinięta jest zdolność do empatii.
Wykolejenie społeczne jest pojęciem szerszym niż niedostosowanie.
Wykolejenie społeczne może być:
- uznane (występuje gdy ktoś gwałci normy prawne i obyczajowe, co wywołuje reakcje opinii publicznej)
- faktyczne (polega na obiektywnej dysfunkcjonalności wobec społeczeństwa)
Wykolejenie społeczne to nie tylko swoisty układ postaw negatywnych, jest to bowiem układ obejmujący także postawy pozytywne, których przedmiotem są osoby i grupy reprezentujące wzory postępowania dysfunkcjonalnego w stosunku do systemów społecznych, warunkujących istnienie i rozwój społeczeństwa i kultury (np. uczeń ucieka ze szkoły, żeby nie pisać klasówki, co jest negatywnie odbierane przez społeczeństwo, ale pozytywnie przez klasę).
